Το καλοκαίρι έφτασε και τι πιο συνηθισμένο στην καθημερινότητά μας από τον φραπέ. Ξέρατε ότι η αγαπημένη συνήθεια πολλών από εμάς αποτελεί ελληνική πατέντα; Ας τον γνωρίσουμε.
Ο στιγμιαίος καφές πρωτοεμφανίστηκε την άνοιξη του 1938 στην Ελβετία. Από τότε ταξίδεψε σε όλον τον κόσμο και εξελίχθηκε στο γνωστό αγαπημένο μας ρόφημα. Η κρύα όμως μορφή του στιγμιαίου καφέ, ο γνωστός σε όλους μας φραπές, δημιουργήθηκε στη χώρα μας. Tο 1957 στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, ένας εργαζόμενος έκανε τη μεγάλη «ανακάλυψη»: ανακάτεψε στο σέικερ στιγμιαίο καφέ με κρύο νερό. Αυτή ήταν και η στιγμή της γέννησης της ιδέας του frappe! Από τότε, το παγωμένο ρόφημα στιγμιαίου καφέ διαδόθηκε σε όλον τον κόσμο και ταυτίστηκε με την ελληνική κουλτούρα.
Ενώ οι περισσότεροι και κυρίως οι νέοι τον προτιμούν για την απόλαυση και τη δροσιστική αίσθηση, λίγοι γνωρίζουν πως ο φραπές ανήκει στην κατηγορία του στιγμιαίου καφέ, και είναι αντίστοιχα πλούσιος σε αντιοξειδωτικά συστατικά.
Τα αντιοξειδωτικά στοιχεία τόσο του ζεστού όσο και του κρύου στιγμιαίου καφέ είναι οι γνωστές σε όλους μας πολυφαινόλες, και συγκεκριμένα είναι πλούσιος σε χλωρογενικό, καφεϊκό, φερουλικό και p-κουμαρικό οξύ, καθώς και σε μελανοϊδίνες. Στο σύνολό τους τα αντιοξειδωτικά μάχονται κατά της φθοράς που προκαλούν οι ελεύθερες ρίζες στον οργανισμό μας.
«Καλός φίλος» των ελεύθερων ριζών είναι το κάπνισμα, το στρες, η έκθεση σε περιβαλλοντικούς ρύπους και η υπεριώδης ακτινοβολία του ηλίου. Αυτό σημαίνει πως η αντιοξειδωτική προστασία το καλοκαίρι είναι μία από τις προτεραιότητές μας, λόγω της μεγαλύτερης έκθεσής μας στην ηλιακή ακτινοβολία.
Παράλληλα, ο φραπές, όπως και τα υπόλοιπα είδη καφέ, συμβάλλουν στην τόνωση του οργανισμού λόγω της καφεΐνης που περιέχει. Συγκεκριμένα, η καφεΐνη δρα στον οργανισμό αυξάνοντας την προσοχή και τη συγκέντρωση και μειώνοντας την πνευματική κόπωση.
Όσο για το μύθο του πλούσιου αφρού του καφέ οι ειδικοί είναι κατηγορηματικοί: Η σύσταση του στιγμιαίου καφέ φραπέ δεν διαφέρει από εκείνη του ζεστού στιγμιαίου καφέ καθώς και οι δύο παρασκευάζονται από σκόνη στιγμιαίου καφέ και νερό, με τη διαφορά ότι για την παρασκευή του φραπέ απαιτείται το «χτύπημα» του σε σέικερ ή με τη χρήση ειδικού μηχανήματος ανάμειξης. Με άλλα λόγια ο αφρός του φραπέ δεν είναι τίποτε άλλο από φυσαλίδες αέρα εγκλωβισμένες ανάμεσα σε νερό και καφέ και αποτελεί ένα απολύτως φυσικό προϊόν.
