ο οποίος αν και δικαιώθηκε από τα δικαστήρια, «έχασε» στον Άρειο Πάγο τη δυνατότητά του να κερδίσει υψηλότερο ποσό χρηματικής ικανοποίησης.
Το ποσό των 2.000 ευρώ, είχε επιδικαστεί στο δικηγόρο από το Εφετείο Αθηνών για την παράνομη ενέργεια της Τράπεζας να απαιτήσει μέρος του καταναλωτικού δανείου που είχε ήδη εξοφλήσει, πριν από τέσσερις μήνες.
Το Εφετείο δέχτηκε ότι με τη συμπεριφορά του ο διευθυντής του υποκαταστήματος της Τράπεζας προσέβαλε την προσωπικότητα του δικηγόρου, εμφανίζοντας τον ουσιαστικά ως αφερέγγυο, ανίκανο ν’ ανταποκριθεί στις οικονομικές του υποχρεώσεις.
Ο δικηγόρος άφησε στην κρίση του δικαστηρίου το ύψος της αποζημίωσης και οι εφέτες του επιδίκασαν το ποσό των 2.000 ευρώ.
Στη συνέχεια όμως ο δικηγόρος προσέφυγε στον Άρειο Πάγο διεκδικώντας μεγαλύτερη αποζημίωση.
Με απόφασή της ωστόσο η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου απέρριψε την αίτηση του κρίνοντας ότι « ο προσδιορισμός του ποσού της εύλογης χρηματικής ικανοποιήσεως αφέθηκε στην ελεύθερη εκτίμηση του δικαστηρίου και η κρίση των εφετών δεν μπορεί να ελεγχθεί (υπόκειται σε αναιρετικό έλεγχο), καθώς σχηματίζεται (η κρίση) από την εκτίμηση των πραγματικών γεγονότων».
