Και μπορεί να παραπέμπει σε χαμόγελο η επίκληση της πασίγνωστης αυτής λαϊκής ρήσης, ωστόσο οι επόμενες μέρες για τον τόπο μας προοιωνίζονται από κάθε άποψη εφιαλτικές.
Και στην προχθεσινή αιματοβαμμένη συνεδρίαση του πολιτικά υποθηκευμένου κοινοβουλίου, οι «πατριδοσωτήρες» του ΠΑΣΟΚ στήριξαν γι (ακόμη μια) «τελευταία φορά», τις ολέθριες επιλογές του κυβερνητικού τους επιτελείου.
Το έκαναν λέει για να ξανασώσουν τη δολοφονημένη μας – από τα χέρια του και το πολιτικό σύστημα που εκπροσωπεί – πατρίδα, και τον έστειλαν περιβεβλημένο με την εμπιστοσύνη τους στην Ευρώπη, να φέρει πίσω το βότανο της ζωής.
Οι ευρωπαίοι «σωτήρες» μας φυσικά που έχουν ήδη προαποφασίσει – αφού τους εκχωρήθηκε αυτό το δικαίωμα – ποια θα είναι η επόμενη μέρα για της Ελλάδα, τον έπιασαν (όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο) από το αυτί και τον έστειλαν στον μπαρμπέρη για .περαιτέρω περιποίηση.
Τώρα, όλοι μιλούν για ένα «κούρεμα», που δυστυχώς δε θα αφορά το ψειριασμένο του κεφάλι, αλλά την ίδια τη βιωσιμότητα του τόπου μας, αφού.
-Οι μεν «ιδιώτες» είτε με «εθελούσια», είτε με «υποχρεωτική» συμμετοχή σ αυτό, έχουν ήδη προ-αποσβέσει τις όποιες «ζημιές» από την μειωμένη πραγματική αξία των Ελληνικών ομολόγων.
-Οι δε ασφαλιστικοί φορείς και οι όποια κοινωνική αποταμίευση, οι μισθοί, οι συντάξεις και η ζωή μας η ίδια, θα αποβεί εν τέλει ο μεγάλος χαμένος από την απλόχερη μεγαλοκαρδία των συμμοριών και των κάθε λογής νταβατζήδων..
Συμπέρασμα:
-Ο «εθνικός Σωτήρας». πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος πράγμα που άλλωστε ήταν αναμενόμενο.
-Η πατρίδα μας. γι ακόμη μια φορά θύμα των εφιαλτικών του πολιτικών επιλογών, μπαίνει στο κρεβάτι του Προκρούστη, ακρωτηριασμένη σε αξιοπρέπεια, εθνική κυριαρχία και με μηδενική προοπτική, και με το λαό της καταδικασμένο στη δυστυχία και την απόγνωση.
Την επόμενη μέρα, αυτό που θα έχει απομείνει, δε θα είναι η Ελλάδα μας, αλλά το κουρσεμένο της κουφάρι που το παρέδωσαν οι εφιάλτες στη συμμορία των δημίων του.
Η μοναδική κίνηση ΜΑΤ για την ανάκτηση της εθνικής μας αξιοπρέπειας και την πραγματική σωτηρία της πατρίδας από τα δολοφονικά χέρια των «σωτήρων» της, είναι το κουρεμένο κεφάλι του εφιάλτη της να στολίσει ηλεκτρική καρέκλα της πολιτικής του τιμωρίας για το εθνικό έγκλημα σε βάρος του τόπου μας.
Ή να αποτελέσει το άθλιο περίσσευμα που πρέπει να αποκοπεί, στην πολιτική γκιλοτίνα ή στο κρεβάτι του Προκρούστη στα οποία δε δίστασε να παραδώσει την αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου λαού με την εφιαλτική πολιτική του.
Ο άλλος δρόμος είναι η καταστροφή μέσω της ανοχής και της υπομονής μας…
