Μας τα ζαλίζανε από το πρωϊ με τον πρόεδρο της δημοκρατίας. Κατ’ αρχήν, ποιόν πρόεδρο και ποιας δημοκρατίας; Για να ξέρουμε τι λέμε.
Ο κάθε πρόεδρος της κάθε δημοκρατίας δεν είναι ιερό λείψανο για να το προσκυνάμε σώνει και καλά. Είναι ένας άνθρωπος που είναι σε μια συγκεκριμένη θέση για να επιτελέσει μια συγκεκριμένη δουλειά με το ανάλογο αντίτιμο. Τον πληρώνουμε τον κύριο, δεν μας κάνει καμία χάρη, ούτε προσφέρει τις υπηρεσίες του δωρεάν.
Κι όπως όλοι οι άνθρωποι που κάνουν μια δουλειά, έτσι κι αυτός υπόκειται σε κριτική. Έτσι γίνεται στις δημοκρατίες. Κανείς δεν είναι υπεράνω κριτικής. Διαφορετικά, δεν έχεις δημοκρατία.
Στον μάταιο τούτο κόσμο, λοιπόν, δεν κατάφερε να αγιοποιηθεί εν ζωή ούτε ο Χριστός. Και θα αγιοποιηθεί ο Κάρολος Παπούλιας; Με το ζόρι; Που βγαίνει και λέει «εγώ έκανα αντίσταση στα 15 μου»; Και στα 55 σου πού ήσουνα, ρε φίλε; Μήπως υπουργός του ΠΑΣΟΚ, κόμματος που κατέστρεφε από τότε την Ελλάδα; Και στα 80φεύγα σου, πού είσαι; Έκανες καμία αντίσταση στην κυβέρνηση Καραμανλή που χαντάκωσε την Ελλάδα και την έστειλε στην χρεοκοπία; Χαμπάρι δεν πήρες. Έκανες καμία αντίσταση στον Γιωργάκη που μας έχει ξεζουμίσει και μας έχει κάνει περίγελο της Ευρώπης; Κουβέντα δεν λες. Έστω και μια παραίτηση, στην μνήμη εκείνου του 15χρονου επαναστατημένου Κάρολου.
Θέλω να πω ότι η μαγκιά δεν είναι να κάνεις αντίσταση στα 15, το 1944, στα χασομέρια της Κατοχής. Αυτό είναι το εύκολο. Όλοι υπήρξαμε έφηβοι με το αίμα να βράζει. Το «μετά» είναι το ζήτημα. Όταν μεγαλώνεις σφίγγουν τα γάλατα. Κι αυτό ισχύει για τον καθένα, είτε του κάτσει κάνα πόστο, είτε δεν του κάτσει.
Και να πω και κάτι; Από πότε για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ ο θεσμός του προέδρου της δημοκρατίας είναι κάτι σοβαρό; Γλάστρα είναι αυτός ο θεσμός. Και δεν το λέω εγώ, τα κιτάπια το λένε. Έχει καμία εξουσία ο πρόεδρος της δημοκρατίας και δεν το ξέρουμε; Έχει κανέναν παρεμβατικό ρόλο; Αφού το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ με νόμο αφαίρεσαν κάθε αρμοδιότητα σοβαρή από τον θεσμό του προέδρου της δημοκρατίας. Είπαμε. Γλάστρα τον θέλουνε τον πρόεδρο. Δεν τον γουστάρουνε τα κόμματα μέσα στα πόδια τους.
Όποιος κι αν είναι πρόεδρος δημοκρατίας, το μόνο που προσφέρει θεσμικά είναι να πηγαίνουν τα παιδάκια να του λένε τα κάλαντα. Κι άντε και η παρέλαση που κάθονται πάνω στην εξέδρα σαν τους παράγοντες του ποδοσφαίρου στα vip’s του ΟΑΚΑ και του Καραϊσκάκη.
Κάντε μας την χάρη, λοιπόν, κι εσείς των καναλιών που σας έπιασε ο πόνος για την δημοκρατία ξαφνικά, κι εσείς των κομμάτων που σας έχει κάνει τσίρκο η Μέρκελ, κι εσείς που περιμένετε να τονωθεί το φρόνημά σας από μια παρέλαση δυο φορές το χρόνο. Η δημοκρατία έχει γίνει εδώ πέρα κάτι σαν την ημικρανία στο κρεβάτι του ζευγαριού. Την επικαλούμαστε, δηλαδή, κατά βούληση κάθε φορά που θέλουμε να γλιτώσουμε από περαιτέρω ταλαιπωρίες.
Αναρτήθηκε από Αναγνώστη
Βασίλης Γαλούπης
vgaloupis.blogspot.com 
