Πρωταγωνιστές σε ένα δραματικό παρασκήνιο δύο ετών, οι υπουργοί σταδιακά «έχασαν κάθε ίχνος ντροπής», ο κ. Παπανδρέου έφθασε στα όρια παραίτησης και ο Ευάγγελος Βενιζέλος παγιδεύτηκε σε ένα θρίλερ χωρίς κάθαρση, αναφέρει στο βασικό του θέμα το «Βήμα της Κυριακής», σε ένα αφήγημα της κρίσης.
«Ήμασταν σαν τις πόρνες μετά την πρώτη τους φορά» εξομολογείται στέλεχος της κυβέρνησης για την ψυχολογική κατάσταση των μελών του Υπουργικού την ημέρα της συνεδρίασης για την επικύρωση του μνημονίου στις 5 Μαΐου, 2010.
Σχεδόν όλοι οι πολιτικοί του ΠΑΣΟΚ παραδέχονται στις ιδιωτικές τους συζητήσεις ότι το μνημόνιο, όσο και εάν προβλέπει ορισμένες απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, σημαίνει ταυτόχρονα την καταδίκη της οικονομίας σε παρατεταμένη ύφεση για την υποθήκευση της χώρας στους δανειστές της. Αναγνωρίζουν ταυτόχρονα ότι ήταν η έσχατη επιλογή για την αποφυγή της πτώχευσης και τη διάσωση των καταθέσεων και των συντάξεων, αφού η κυβέρνηση είχε αποτύχει στην εφαρμογή όλων των προηγούμενων λύσεων.
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, ο «Γιώργος γνώριζε τα πάντα» ομολογεί μιλώντας στο Βήμα, κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος. «Από τον Φεβρουάριο του 2009, οκτώ μήνες πριν από τις εκλογές, γνωρίζαμε ότι η Ελλάδα είναι τεχνικά πτωχευμένη. Η χρεοκοπία ήταν θέμα χρόνου». Ο κ. Παπανδρέου μετά από συζητήσεις με Έλληνες και κυρίως με ξένους συνομιλητές, στους οποίους συμπεριλαμβάνεται ο νομπελίστας Οικονομίας, Τζόζεφ Στίγκλιτς και ο μεγαλοεπενδυτής, Τζορτζ Σόρος λέγεται πως καταστάλαξε στην άποψη ότι η δυναμική του δημόσιου χρέους είναι τόσο ισχυρή, ώστε δεν μπορεί να οδηγήσει σε μια καταστροφική χρεοκοπία. Τότε, σύμφωνα με την ίδια πηγή, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έπραξε το αυτονόητο: τα κράτη που φθάνουν στο χείλος της χρεοκοπίας, απευθύνονται στο ΔΝΤ.
