Όμως, οι «αφελείς» αυτοί, αντί να ταλαιπωρούν το μυαλό τους με τέτοιες φανταστικές ιστορίες ἤ ευσεβείς πόθους, αν έκαναν μία σύντομη αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν, θα διαπίστωναν πόσο φτηνό και προβλέψιμο έχει καταντήσει το παπανδρεϊκό επικοινωνιακό τέχνασμα, για την διατήρησή του στην εξουσία.
Το ίδιο ξαναζεσταμένο φαγητό, σερβίρεται κάθε φορά στο μαγειρείο «οι 153 φίλοι», λίγο πριν την εκταμίευση κάποιας «δόσης».
Το «μενού» έχει για ορεκτικό, μεγάλες μερίδες από μιζέρια, κινδυνολογία, χρεωκοπία, το κυρίως
πιάτο συναντήσεις με τον παπού-λια και τους πολιτικούς αρχηγούς, γαρνιρισμένο με συναίνεση, και το πλούσιο επιδόρπιο διλημματικούς εκβιασμούς, εκβιαστικά διλήμματα, απειλές και παρακλήσεις προς τους βουλευτές – πελάτες. Το κρασί, με ονομασία προέλευσης «ξυνοπράσινο Μπουτάρη», συνοδεύει το πλούσιο γεύμα και βοηθάει στην πέψη.
Κατά την διάρκεια του γεύματος, η διεύθυνση του εστιατορίου, προσφέρει και χάπενινγκ προς τέρψη των θαμώνων. Πρωταγωνιστές είναι, εκ περιτροπής, κάποιοι βουλευτές – πελάτες, που δήθεν δεν είναι ικανοποιημένοι από την ποιότητα του φαγητού και φωνάζουν ότι δήθεν δεν θα ξαναπατήσουν το πόδι τους στο μαγαζί. Εννοείται πως οι «διαμαρτυρόμενοι» μόλις τελειώσουν το νούμερό τους, σπεύδουν στην κουζίνα και καταβροχθίζουν τον αγλέουρα. Και εμείς, οι περαστικοί ρίχνουμε κλεφτές ματιές στο εσωτερικό του μαγαζιού, κουνάμε με απελπισία το κεφάλι, σιγοψιθυρίζουμε βρισιές και απομακρυνόμαστε.
Με τούτα και μ΄ εκείνα, ροκανίζουν ο Παπανδρέου και η συμμορία του τον χρόνο παραμονής τους στην εξουσία, μέχρι να ολοκληρώσουν το συμβόλαιό τους. Και εμείς, ακόμα πιστεύουμε ότι κάτι θα αλλάξει. Μωρέ βρίσκουν και τα κάνουν. Και καλά να πάθουμε.
Σάββας Νερούλιας
filotimia
