Το πείραμα ξεκίνησε το βράδυ της Πέμπτης, 21 Ιουλίου του σωτηρίου έτους 2011, με πειραματόζωο, όπως είχε προβλεφθεί, την Ελλάδα και τον επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να επαναλαμβάνει την φράση – που κάθε άλλο παρά εμπνέει σιγουριά – κάθε φορά που ερωτάτο αν πρόκειται για επιλεκτική χρεοκοπία: «Θα δούμε».
Η ολική αναδιάρθρωση του χρέους – καθώς δεν μιλάμε πλέον για επιλεκτική χρεοκοπία, δηλαδή για μερική αναδιάρθρωση – είναι γεγονός, αλλά βαφτίστηκε «βιωσιμότητα του χρέους».
Οι «αγορές» δεν είχαν μιλήσει ακόμη, οι διεθνείς οίκοι παρακολουθούσαν και ετοίμαζαν το επόμενο χτύπημα, αλλά η Αθήνα εμφανιζόταν ευχαριστημένη, αν και οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ουσιαστικά θέτουν την χώρα υπό μακρόχρονο ξενοκρατικό ζυγό.
Ο ελληνικός λαός μπαίνει σε ένα τούνελ τουλάχιστον εικοσαετίας, που αποτελεί σημαντικό πολιτικό χρόνο για τη διάσωση του πολιτικού συστήματος και στη διάρκεια της οποίας η χώρα θα βρίσκεται εκτός αγορών και οι πλουτοπαραγωγικές της πηγές θα τελούν υπό διεθνή έλεγχο και εκμετάλλευση.
Πρόκειται περί μιας ιδιότυπης χρεοκοπίας, στην οποία μας οδήγησε ένα χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα, που ακριβώς χθες αποφάσισε τα της χρηματοδότησής του, της χρηματοδότησης δηλαδή των κομμάτων από τον κρατικό κορβανά.
Η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ πήρε αυτό που από την αρχή ήθελε, εισάγοντας τους ιδιώτες πιστωτές στην ανάληψη του ελληνικού χρέους και θέτοντας την Ελλάδα υπό τον ευρωπαϊκό – κυρίως γερμανικό – έλεγχο.
Κάθε άλλο παρά τυχαία, ο κ. Τρισέ αναφέρθηκε ειδικώς στο σημαντικό χαρτοφυλάκιο κρατικής περιουσίας που διαθέτει η Ελλάδα, υπογραμμίζοντας πως ελάχιστες χώρες έχουν τόσα πολλά στη διάθεσή τους για να ιδιωτικοποιήσουν – δηλαδή να ξεπουλήσουν.
Με το βλέμμα στραμμένο ακριβώς σ’ αυτό το χαρτοφυλάκιο, αλλά και στους υδρογονάνθρακες, οι Ευρωπαίοι δεν δυσκολεύτηκαν να λάβουν τις (ήδη ειλημμένες) αποφάσεις τους.
Ο πρωθυπουργός, βέβαια, κατά την συνέντευξη Τύπου, μίλησε και πάλι για «σημαντικές αποφάσεις», για «σκληρές διαπραγματεύσεις» προκειμένου να μην… χρεοκοπήσει η χώρα και «να μην ζήσει η ελληνική οικογένεια τις συνέπειες μιας χρεοκοπίας» και για μια «σημαντική ανάσα» - όπως ήταν και η προσφυγή στο ΔΝΤ – ενώ αποκάλεσε την επερχόμενη αξιολόγηση από τους διεθνείς οίκους «δευτερεύον ζήτημα», αφού έχουν ληφθεί τα αναγκαία μέτρα για εξασφάλιση ρευστότητας του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Παράλληλα, απέκλεισε την λήψη νέων μέτρων εφόσον, βέβαια, εμμείνουμε στο πρόγραμμα.
Επέμειναν όλοι πως η συμμετοχή των ιδιωτών είναι εθελοντική – αλλά αυτό, όπως πολλές φορές επανέλαβε ο Τρισέ, μένει να το δούμε.
Οι λέξεις χρεοκοπία, αναδιάρθρωση, επιλεκτική χρεοκοπία ούτε καν αναφέρθηκαν – δίκην… εξορκισμού – αλλά ουσιαστικά πρόκειται για αναδιάρθρωση του χρέους, καθώς έγινε συνολική ρύθμιση, τουλάχιστον ως το 2020.
Το ύψος του νέου δανείου θα είναι 109 δις ευρώ, η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα ορίστηκε στα 37 δις ευρώ και 12 δις ευρώ θα εξευρεθούν μέσω επαναγοράς ομολόγων.
Παράλληλα, τα επιτόκια μειώθηκαν στο 3,5%, αλλά η επιμήκυνση του χρέους θα αυξήσει το ποσό των χρημάτων που τελικά θα έχουμε καταβάλει στο τέλος του Γολγοθά – αν τελειώσει ποτέ, αφού το νέο πρόγραμμα θα διαρκέσει μεταξύ 15 και 30 χρόνων, με δεκαετή περίοδο χάριτος.
Ο Γάλλος Πρόεδρος Σαρκοζί ξεκαθάρισε πως η Ελλάδα θα βρίσκεται υπό στενή παρακολούθηση και θα αξιολογείται συνεχώς από την Κομισιόν, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ.
Στο πλαίσιο της νέας προπαγανδιστικής εκστρατείας έγινε λόγος και για ένα νέο Σχέδιο Μάρσαλ, το «ευρωπαϊκό σχέδιο Μάρσαλ», όπως το ονόμασε ο Πρόεδρος της Κομισιόν Μπαρόζο.
Υπάρχει και εδώ μια παγκόσμια πρωτοτυπία: Πρόκειται για ένα Σχέδιο Μάρσαλ χωρίς… λεφτά, που θα στηρίζεται στη λεγόμενη «τεχνική βοήθεια», προκειμένου η Ελλάδα θα μπορέσει να απορροφήσει κοινοτικούς πόρους, να πατάξει την φοροδιαφυγή και να προχωρήσει στις αποκρατικοποιήσεις.
Επομένως, σωστά η κυβέρνηση αισθάνεται ανακουφισμένη. Θα κυβερνά μια κατ’ ουσίαν χρεοκοπημένη χώρα και την ίδια ώρα όλες τις δουλειές θα τις κάνει η task force, όπως την ονόμασε, του Μπαρόζο.
Συμπέρασμα πρώτο: Αυτό που αποφασίστηκε στις Βρυξέλλες είναι ελεγχόμενη χρεοκοπία, αλλά εφόσον δεν το είπαν, είναι σα να μην υπάρχει. Οπότε, επέστρεψαν θριαμβευτές…
Συμπέρασμα δεύτερο: Και αυτή η δέσμευση της χώρας και των πλουτοπαραγωγικών της πηγών αποφασίστηκε χωρίς εκλογές…
Σοφία Βούλτεψη
