Γράφει η Δήμητρα Νάνου
Πώς να πείσει η ελληνική κυβέρνηση την τρόικα και τις διεθνείς αγορές για την αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, για την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους και κυρίως για την αξιοπιστία της πατρίδας μας, όταν καθυστερεί, παλινωδεί, εμφανίζει έλλειμμα συντονισμού στο εσωτερικό της και δείχνει κατ’ ουσίαν ανέτοιμη να λάβει αποφάσεις ή και να τις εφαρμόσει;
Πώς επιδιώκει η ελληνική κυβέρνηση τη συναίνεση των πολιτικών κομμάτων, και δη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όταν η ίδια δείχνει ότι δεν αποδίδει ουσιαστικό περιεχόμενο στο διάλογο, τον οποίο (υποτίθεται ότι) επιζητεί; Αναρωτιέμαι μήπως η διεκδίκηση της συναίνεσης χρησιμοποιείται ως προκάλυμμα από τον κ. Πρωθυπουργό προκειμένου να αποσοβηθούν κατά το δυνατόν η εσωκομματική ανισορροπία και αστάθεια της κυβέρνησης και της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ.
Πώς να εμπνεύσει και να πείσει η ελληνική κυβέρνηση την τρομοκρατημένη και απεγνωσμένη πλέον κοινωνία ότι οι θυσίες της θα πιάσουν τόπο, όταν αδυνατεί να την αντιμετωπίσει με ειλικρίνεια, τόλμη και αποφασιστικότητα; Γιατί το κυβερνών κόμμα δεν δίνει την πραγματική εικόνα της κατάστασης της ελληνικής οικονομίας, γιατί δεν παρουσιάζει με ακρίβεια τους στόχους που έχουν τεθεί (δύσκολο έως ακατόρθωτο να παρακολουθήσει κανείς με συνέπεια τους υπό συνεχή αναθεώρηση στόχους) και τέλος, γιατί δεν δημοσιοποιεί τα όποια αποτελέσματα έχουν επιτευχθεί από τον Μάιο του 2010 μέχρι σήμερα, ώστε να κατανοήσουμε σε ποιο σημείο βρισκόμαστε και προς ποια κατεύθυνση (αν υπάρχει) πορευόμαστε; Είναι παραπάνω από αναγκαίο να ειπωθεί η αλήθεια.
Το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο και το Μνημόνιο ΙΙ αποτελούν απόδειξη της αποτυχίας της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής και του δημοσιονομικού εκτροχιασμού της χώρας. Δεδομένου ότι το Μνημόνιο Ι αποκάλυψε αστοχίες στις προβλέψεις της κυβέρνησης και αποκλίσεις από τους τεθέντες στόχους, τι μας εγγυάται ότι το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο (που ναι μεν έχει άλλον προσανατολισμό, αλλά επαναλαμβάνει την ίδια συνταγή και προβλέπει νέα επώδυνα μέτρα) και το Μνημόνιο ΙΙ θα φέρουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα;
Απ’ ότι φαίνεται η οικονομική πολιτική που ακολουθεί η ελληνική κυβέρνηση δεν λαμβάνει υπόψη τα πλεονεκτήματα της πατρίδας μας και τις δυνατότητες των πολιτών της, πέρα από τις ανάγκες των δανειστών μας. Και παρά τα μέτρα λιτότητας, το έλλειμμα και το χρέος διευρύνονται, τα έσοδα υποχωρούν, οι δαπάνες αυξάνονται. Πρέπει να πεισθεί η ελληνική κοινωνία ότι το κυβερνών κόμμα επιθυμεί να κατανείμει δικαιότερα το βάρος της κρίσης (θα ακολουθηθεί άραγε και στην πατρίδα μας το πρόσφατο παράδειγμα του Ιταλικού Κοινοβουλίου που εφήρμοσε περικοπές στα προνόμια των βουλευτών του, προκειμένου να αποκατασταθεί το κοινό αίσθημα δικαίου;).
Αντιμέτωπος με τη σκληρή πραγματικότητα, ότι δηλαδή η ακολουθούμενη πολιτική δεν βρίσκει κοινωνικό έρεισμα, ο κ. Πρωθυπουργός έδειξε ότι επιδιώκει να αντλήσει πολιτική νομιμοποίηση με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος το φθινόπωρο «για τις μεγάλες αλλαγές που πρέπει να γίνουν στον τόπο». Θα εφαρμόσει διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας για να τεθεί στην κρίση του ελληνικού λαού η διόρθωση των κακώς κειμένων στο ελληνικό πολιτικό σύστημα…
Υπάρχει καθολική συμφωνία ότι η ελληνική κρίση αποτελεί τμήμα ενός συνολικότερου προβλήματος στους κόλπους της Ε.Ε. και για τον λόγο αυτόν πρέπει να αντιμετωπισθεί σε ευρωπαϊκό πλαίσιο και όχι μεμονωμένα και αποσπασματικά. Ωστόσο πληθαίνουν, δικαίως κατά την γνώμη μου, οι φωνές εκείνων που επιμένουν και ζητούν να "αξιοποιήσει" η Ελλάδα τη δεδομένη χρονική συγκυρία προκειμένου να σχεδιασθεί και να υλοποιηθεί ένα ρεαλιστικό και βιώσιμο πρόγραμμα που θα οδηγήσει την Ελλάδα σε τροχιά ανάκαμψης και ευημερίας.
Και τούτο με το επιχείρημα ότι τη δεδομένη χρονική συγκυρία το ενδεχόμενο χρεοκοπίας της Ελλάδας θα επιδρούσε δυσμενώς στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και θα ενείχε σοβαρό κίνδυνο εκδήλωσης φαινομένου ντόμινο στην ευρωζώνη με συνέπειες για άλλα κράτη όπως την Ιρλανδία, την Πορτογαλία, την Ισπανία.
Έχουμε σκεφθεί μήπως οι μεθοδεύσεις και οι χειρισμοί σε επίπεδο Ε.Ε. αλλάξουν αν η ελληνική κρίση παύσει να αποτελεί «συστημικό κίνδυνο», όπως συνηθίζεται να αποκαλείται από τους ειδικούς, για τις ευρωπαϊκές τράπεζες και την ευρωζώνη και απειλή για μία παγκόσμια κρίση χρέους;
-Η κ. Δήμητρα Νάνου είναι Δικηγόρος, D.E.A. – D.E.S. και Αντιπρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Νέας Σμύρνης
www.dimitrananou.gr
