Μπορεί το οικονομικό επιτελείο να βρίσκεται υπ’ ατμόν, όμως, οι επιτελείς του υπουργείου εξακολουθούν απτόητοι να εκδίδουν και νέες εγκυκλίους, που έρχονται να προστεθούν στις περισσότερες από χίλιες σελίδες νέων φορολογικών διατάξεων που εκδόθηκαν μέσα τους 18 μόλις τελευταίους μήνες.Μέσα σε αυτόν τον φορολογικό "Λεβιάθαν", το υπουργείο δίνει τώρα εντολή στις εφορίες να ελέγξουν και τις αγορές με πιστωτικές κάρτες που παρέχουν οι εταιρείες σε εργαζομένους και στελέχη τους, προκειμένου να τις φορολογήσουν σαν εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες.
Στο στόχαστρο μπαίνουν όμως και δωροεπιταγές, διατακτικές ή και η κάλυψη του ενοικίου του εργαζομένου.
Ουσιαστικά θα επιβάλλεται "κατά βούληση" φόρος και στα ποσά αυτά, σαν να ήταν εισόδημα καθώς, ελλείψει "πειστηρίων", ο έλεγχος μπορεί να θεωρεί ότι πχ η αγορά ενός κοστουμιού, η πληρωμή σε εστιατόριο ή η διαμονή σε ξενοδοχείο έγινε για προσωπική χρήση και όχι από επαγγελματική ανάγκη.
Οι ελεγκτές καλούνται να ξεψαχνίζουν ποιες από τις αγορές έγιναν για τις ανάγκες της δουλειάς και ποιες για προσωπική χρήση. Οι πιστωτικές κάρτες που τους έδωσαν οι εταιρίες τους, πρέπει να χρησιμοποιούνται από τους εργαζόμενους για την κάλυψη δαπανών που απαιτεί η υπηρεσία η οποία τους έχει ανατεθεί. Κάθε δαπάνη που δεν θεωρείται από την εφορία «εταιρική», θα αντιμετωπίζεται ως τεκμήριο εισοδήματος και θα φορολογείται.
Έτσι, όπως ρητά ορίζεται στην εγκύκλιο, προσωπικές και οικογενειακές δαπάνες που χρεώνονται στις κάρτες αυτές, θεωρούνται πρόσθετη παροχή από την εταιρία, η οποία προσαυξάνει το εισόδημά τους από μισθούς. Θα φορολογείται ως εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες, με βάση την κλίμακα φόρου έως 45%.
Ως εισοδήματα από μισθωτές υπηρεσίες θα φορολογούνται επίσης οι δωροεπιταγές, οι διατακτικές (πλην τροφής και μέχρι 6 ευρώ ανά διατακτική), το ενοίκιο (πραγματικό ή τεκμαρτό), η αμοιβή οικιακού προσωπικού, τα επιδόματα θέσης και ευθύνης, καθώς και ποσοστό της Εργοστασιακής Τιμολογιακής Αξίας του έτους πρώτης κυκλοφορίας αυτοκινήτων που παρέχει η εταιρία στα στελέχη της.
Το ζήτημα πρακτικά όμως είναι α) πότε, ποιοι και πώς θα επιλέγονται και ελέγχονται τόσο εξονυχιστικά για τις αγορές τους και β) πώς θα αποδείξει κάποιος γιατί ακριβώς αγόραζε με τις δωροεπιταγές του.
Αν π.χ. αγόρασε κάποιος ένα κοστούμι που ήταν αναγκαίο για την εργασία αλλά ο ελεγκτής υποστηρίζει πως το κοστούμι θα του μείνει για γάμους και κηδείες, τότε θεωρηθεί προσωπική παροχή και θα του επιβάλει φόρο έως 45% επί της αξίας του.
