Στην άλλη, χιλιάδες διαδηλωτές παραµένουν στην πλατεία Ταχρίρ, κοιµούνται στις σκηνές που έχουν στήσει εκεί, τρέχουν να εµποδίσουν τα άρµατα µάχης κάθε φορά (και είναι πολλές) που αυτά προσπαθούν να τους περιορίσουν σε ένα µικρότερο τµήµα της πλατείας, προετοιµάζουν «περισσότερες µαζικές διαδηλώσεις» για σήµερα και την Παρασκευή, δηλώνουν έτοιµοι για «µακρά αντίσταση», όσο χρειαστεί µέχρι να φύγει ο Μουµπάρακ.
Η ΕΠΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΗ «Επανάσταση του Νείλου» κλείνει σήµερα ακριβώς δύο εβδοµάδες. Την Κυριακή, εκπρόσωποι της αντιπολίτευσης, συµπεριλαµβανοµένης της εκτός νόµου Μουσουλµανικής Αδελφότητας, είχαν για πρώτη φορά συνοµιλίες µε τον νεοδιορισµένο αντιπρόεδρο της χώρας, τον Οµάρ Σουλεϊµάν. «Τα λόγια δεν είναι αρκετά», δήλωσε χθες ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, Ρόµπερτ Γκιµπς, αναφερόµενος στις «παραχωρήσεις» που δεσµεύτηκε να κάνει ο Σουλεϊµάν. «Η Αίγυπτος», διακήρυξε ο Μπαράκ Οµπάµα, «δεν γυρίζει πίσω». ΗΠΑ και Ευρώπη όµως δεν επιθυµούν για τη χώρα των φαραώ ούτε να τρέξει προς τα εµπρός, το φάντασµα του ισλαµισµού τις φοβίζει.
Το καθεστώς σπεύδει να εκµεταλλευτεί όλες τις αδυναµίες που διακρίνει: τις ανησυχίες της ∆ύσης, τον κατακερµατισµό της αντιπολίτευσης, την έλλειψη ενός χαρισµατικού ηγέτη που θα µπορούσε να ενώσει κόµµατα, κινήµατα και απλούς διαδηλωτές, τις επιπτώσεις που έχει η κρίση στην οικονοµία άρα και την τσέπη των απλών πολιτών, την αναπόφευκτη κόπωση...
«ΑΝΤΙΘΕΤΑ µε την κυρίαρχη στα ΜΜΕ άποψη»,επισηµαίνει στο «Foreign Affairs» ο Τζόσουα Στέιτσερ, καθηγητής πολιτικών επιστηµών στο Πανεπιστήµιο του Κεντ, «δεν υπήρξε κατάρρευση του καθεστώτος στην Αίγυπτο. Οι διαδηλώσεις ασφαλώς και κλόνισαν το σύστηµα, αλλά ουδέποτε κινδύνευσε σοβαρά το καθεστώς. Παρότι πολλοί διαδηλωτές, ξένες κυβερνήσεις και αναλυτές έχουν επικεντρωθεί στην προσωπικότητα του Χόσνι Μουµπάρακ, όσοι περιβάλλουν τον πρόεδρο, αυτοί που συγκροτούν το ευρύτερο αιγυπτιακό καθεστώς, φρόντισαν ώστε η βιωσιµότητα του καθεστώτος να µην απειληθεί στιγµή. ∆ιότι ο βασικός θεσµός της χώρας, ο στρατός, δεν έκανε ποτέ πίσω. ∆εν υπάρχει αµφιβολία πως η µετά Μουµπάρακ εποχή έχει ξεκινήσει. Αλλά δεν είναι απαραίτητα δηµοκρατική. Οι στρατιωτικοί ηγέτες που κυβερνούν τη χώρα µοιάζουν ικανοποιηµένοι αφήνοντας τον Μουµπάρακ στη θέση του, ώστε να λειτουργεί ως πραγµατικός πρόεδρος ο Σουλεϊµάν».
