προωθώντας προϊόντα απευθείας από τους παραγωγούς στους καταναλωτές. Υποτονισμένος όμως σ’ αυτή την ιστορία είναι ο ρόλος του Διαδικτύου…
Είναι φανερό πως η - συνεχιζόμενη - οικονομική κρίση που μαστίζει την Ελλάδα θα αποτελέσει το έρεισμα για μια σειρά από αλλαγές σε πολλά επίπεδα της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής δραστηριότητας τούτης της χώρας.
Μία από τις πρώτες σημαντικές αλλαγές φαίνεται να έρχεται μέσα από το λεγόμενο και ως “κίνημα της πατάτας” που για πρώτη φορά φαίνεται να ταράζει τα λιμνάζοντα νερά των καρτέλ των μεσαζόντων, προωθώντας προϊόντα απευθείας από τους παραγωγούς στους καταναλωτές.
Από την πρώτη τεράστια αποδοχή από την πλευρά των καταναλωτών, είναι βέβαιο ότι το εν λόγω εγχείρημα θα “μεταφερθεί” και σε άλλα προϊόντα, οπότε πολύ σύντομα θα δούμε και το “κίνημα του ελαιολάδου”, το “κίνημα του οβελία” ενόψη Πάσχα και πολλά άλλα κινήματα.
Στόχος μας δεν είναι να σχολιάσουμε τη συγκεκριμένη ενέργεια, αν και πολύ σύντομα θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για μια από τις ελάχιστες -πρώτες;- κινήσεις που ο Έλληνας δείχνει κάποια μορφή “συνεργατικότητας” για το “γενικό καλό” και ότι από την πλευρά μας ευχόμαστε να προχωρήσει όσο γίνεται περισσότερο. Μπορεί να προκύπτουν και άλλα θέματα που χρήζουν προσοχής, όπως π.χ. η υγιεινή των προϊόντων - ειδικά αν μιλάμε για κρέας, αλλά αυτά θα πρέπει να απασχολούν άλλους.
Ένα σημαντικό θέμα που προκύπτει από την όλη ιστορία –και δεν έχει τονιστεί όσο του πρέπει, είναι ότι πίσω από το “κίνημα”, ή καλύτερα από την υλοποίησή του, κρύβεται η τεράστια δύναμη των νέων τεχνολογιών και ειδικότερα του Internet.
Αναλυτικότερα, η εκδήλωση ενδιαφέροντος για τα συγκεκριμένα προϊόντα γίνεται μέσα από τις ιστοσελίδες των δήμων-κοινοτήτων που αναλαμβάνουν να υλοποιήσουν τη διαδικασία. Στις σελίδες αυτές, οι δημότες αναγράφουν τα στοιχεία τους και την ποσότητα που επιθυμούν σε σχετικές φόρμες (έστω και πρόχειρες, στην πλειοψηφία τους, απ’ ότι είδαμε), βάση των οποίων γίνεται και η διανομή των προϊόντων. Φυσικά, αυτό μπορεί να γίνει και με την προσέλευση και φυσική παρουσία των δημοτών στα δημοτικά γραφεία, αλλά ασφαλώς η ευκολία μέσω του Διαδικτύου δεν συγκρίνεται…
Γιατί, για σκεφτείτε, κάτι ανάλογο να γινόταν πριν από κάμποσα χρόνια, ή να μην υπήρχε στις μέρες μας το Διαδίκτυο. Θα ζούσαμε σκηνές ανάλογες με αυτές των παραγωγών της Θήβας που ξεφόρτωσαν κάποιους τόνους πατάτες στην Πλατεία Συντάγματος και θα γινόταν το “πατείς με πατώ σε”…
Μέσα από τις σελίδες του neo2.gr, έχουμε κατά καιρούς προβάλει την τεράστια σημασία που μπορεί να έχει σε κάθε μορφής δραστηριότητα, η αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών - άλλωστε αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξης αυτού του site, κάτι που σίγουρα θα έχετε καταλάβει μετά από 2,5 χρόνια παρουσίας.
Απλά, το “κίνημα της πατάτας” έρχεται, για μια ακόμα φορά, να επιβεβαιώσει τον καταλυτικό ρόλο των νέων τεχνολογιών και του Διαδικτύου και τη συμβολή του τελευταίου στη ραγδαία εξάπλωση ενός κινήματος που, αν μη τι άλλο, αγκαλιάζει ο απλός κόσμος. Και αυτό λέει πολλά…
Πολλά για τη νοοτροπία που μας έφτασε σα χώρα σε αυτό το σημείο. Δεν γνωρίζουμε πολλά περί της αλυσίδας “παραγωγός αγροτικών προϊόντων - μέθοδος συλλογής προϊόντων - διάθεση στον καταναλωτή”, αλλά κάποτε υπήρχαν Αγροτικοί Συνεταιρισμοί. Που - μάλλον - επικεντρώθηκαν στην κομματική υποστήριξη προσώπων και δομών και στην απορρόφηση “επιδοτήσεων”, δηλαδή στην είσπραξη χρημάτων από τα μέλη τους, χωρίς για αυτά τα χρήματα να απαιτείται και (ποιοτική ή ποσοτική) παραγωγή. Νομίζω όλοι θυμούνται το σύνθημα “όλα τα κιλά – όλα τα λεφτά”. Οι ιθύνοντες των Αγροτικών Συνεταιρισμών σίγουρα αγνοούσαν παντελώς ή ήταν προκλητικά αδιάφοροι για τις ευκαιρίες που προσέφερε το Internet. Δεν είχαν κανένα όραμα - μηδέ και όνειρο - για να προωθήσουν τα προϊόντα του Συνεταιρισμού - δηλαδή των συναδέλφων τους - σε άλλες αγορές, με καλύτερες τιμές.
Όμως επειδή “η Φύση απεχθάνεται το κενό”, τέτοιες κινήσεις υπήρξαν πολλές και επιτυχημένες (mylelia.gr, mastihashop.com) από διάφορους επιχειρηματίες. Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις που αγρότες, βλέποντας τη πλήρη αδιαφορία - ίσως και ανικανότητα - των “επίσημων φορέων” να κάνουν κάτι περισσότερο από το να ζητούν “επιδοτήσεις”, κινήθηκαν μόνοι τους (greekoliveoil.co.nz/shop/) με έναν αποκλειστικό στόχο: να προωθήσουν τα εξαιρετικά προϊόντα τους, σε εξαιρετικές (σε σχέση με τις τιμές που “εξασφάλιζαν” οι Συνεταιρισμοί και οι οποίες πολλές φορές ήταν κάτω του κόστους παραγωγής) και να αποκομίσουν το κέρδος που οι ίδιοι θεωρούσαν πως αξίζουν τα προϊόντα τους.
Με εντελώς διαφορετική προσέγγιση από τη νοοτροπία του Δημοσίου των “Αρμόδιων Φορέων” και με πλατφόρμα δραστηριοποίησης το Internet (που σήμερα φτάνει σε οποιοδήποτε σημείο της χώρας μας), έκαναν αυτό που έπρεπε.
Σίγουρα είναι “μικροί” για να επηρεάσουν τμήματα της παγκόσμιας αγοράς, αλλά τον στόχο τους, τον πέτυχαν. Ταυτόχρονα κατάδειξαν τι πρέπει να γίνει για να αλλάξει η χώρα μας πορεία: να απαγκιστρωθεί από τη νοοτροπία των “ενισχύσεων” με τρόπο που προτρέπουν τους παραγωγούς να μην παράγουν, να τυποποιήσει προϊόντα, να αναδείξει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, να διαμορφώσει την άποψη πως τα προϊόντα της ελληνικής γης ξεχωρίζουν και να αναζητήσει ξεχωριστές τιμές από τη παγκόσμια αγορά - με βασικό άξονα το Διαδίκτυο.
Από τα παραπάνω είμαστε σίγουροι πώς όλα υπάρχουν - εκτός από τη νοοτροπία. Αυτή πρέπει να αλλάξουμε - σε όλα τα επίπεδα. Από τον τρόπο που επιλέγουμε “εκπροσώπους” μέχρι τον τρόπο που φροντίζουμε εμείς προσωπικά το μέλλον μας…
neo2.gr
