κανείς δε φανταζόταν ότι θα άνοιγε η αυλαία σε μια από τις πιο σκοτεινές υποθέσεις της μεταπολεμικής εποχής.
Η ιστορία έχει ως εξής:
Λίγες μέρες μετά τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας, ο συνταγματάρχης Ράινχαρτ Γκέλεν παρουσιάζεται στους Αμερικανούς. Εκ πρώτης όψεως η κίνηση αυτή φάνταζε λογική, καθώς ένας Γερμανός αξιωματικός δε θα ήθελε, σε καμία περίπτωση, να πέσει στα χέρια των Σοβιετικών.
Ωστόσο, τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά. Ο ρόλος του κατά τη διάρκεια του πολέμου και η μοιραία απόφαση που είχε λάβει, επρόκειτο να περιπλέξουν την κατάσταση.
Ο Γκέλεν κατά τη διάρκεια του πολέμου ήταν υπεύθυνος για θέματα κατασκοπείας που αφορούσαν τον Κόκκινο Στρατό και το Ανατολικό μέτωπο. Όντας διορατικός, είχε διαβλέψει την επερχόμενη ρήξη μεταξύ των δυο νέων υπερδυνάμεων και αποφάσισε να τη χρησιμοποιήσει προς όφελος του.
Μερικούς μήνες πριν την ήττα της Γερμανίας διέταξε τους υφιστάμενους του στο Γραφείο Πληροφοριών να φωτογραφίσουν όλα τα απόρρητα έγγραφα που αφορούσαν την ΕΣΣΔ, να τοποθετήσουν τα αντίγραφα τους σε μεταλλικά κουτιά, και να τα θάψουν σε διάφορα μέρη στις Βαυαρικές Άλπεις.
Μόλις παρουσιάστηκε στις Αμερικανικές δυνάμεις γνωστοποίησε την ύπαρξη των μικροφίλμ και δεσμεύτηκε ότι είναι στη διάθεση τους, αρκεί να του προσέφεραν ως αντάλλαγμα την ελευθερία του. Παράλληλα, προσπάθησε να τους πείσει να συνεργαστούν, προτάσσοντας ως επιχειρήματα την πτώση του καθεστώτος του Γ’ Ράιχ και τα αντικομουνιστικά του φρονήματα.
Το ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί που διέθετε, απέφερε καρπούς. Οι Αμερικανοί δεν άφησαν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Αν και γνώριζαν ότι με το να θέσουν στην υπηρεσία τους έναν Γερμανό συνταγματάρχη προέβαιναν σε πράξη ηθικά ανεπίτρεπτη, είχαν υπόψη τους ότι οι ισορροπίες είχαν μεταβληθεί. Ο εχθρός τώρα είχε μετατοπιστεί στη Μόσχα. Ένας φύσει αντισοβιετικός αξιωματικός, με δεδομένη εμπειρία στην κατασκοπεία, θα μπορούσε να γίνει τα μάτια και τα αυτιά τους.
Αφού μεταφέρθηκε για ένα μικρό διάστημα στις ΗΠΑ, όπου και ανακρίθηκε, το καλοκαίρι του 1946 επέστρεψε πίσω για να εργαστεί πλέον για λογαριασμό της CIA (που ιδρύθηκε το 1947), ως ειδικός σε θέματα σοβιετικής κατασκοπείας.
Πολύ σύντομα απέκτησε ελευθερία κινήσεων. Η ομάδα που δημιούργησε με την ονομασία ‘’Οργάνωση Γκέλεν΄΄(Gehlen Organization), είχε αναπτύξει ένα κολοσσιαίο δίκτυο, και εκτός των άλλων, περιελάμβανε διαβόητους εγκληματίες πολέμου, πρώην στελέχη της Γκεστάπο και των Ες Ες.
Το 1956, την περίοδο που Καγκελάριος ήταν ο Κόνραντ Αντενάουερ, η οργάνωσή του εντάχθηκε στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και αποτέλεσε τον πυρήνα της νέας Υπηρεσίας Πληροφοριών, της ‘’Bundesnachrichtendienst’’, στην οποία τέθηκε επικεφαλής μέχρι και την απόσυρση του το 1968 .
Η συμβολή του στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες παραμένει μέχρι και σήμερα αμφιλεγόμενη. Τον Οκτώβριο του 1998, επί προεδρίας Κλίντον, ξεκίνησε μια σειρά αποχαρακτηρισμών απόρρητων εγγράφων που σχετίζονταν με τα εγκλήματα πολέμου των ναζί (Nazi War Crimes Disclosure Act).
Από τα έγγραφα αυτά πρόεκυψε ότι από τα δεδομένα που διαβίβαζε ο Γκέλεν και η ομάδα του όλα αυτά τα χρόνια, το 90% ήταν από εσφαλμένα, έως -τη χειρότερη περίπτωση- ψευδή. Πληροφορίες που έκαναν λόγο για ανύπαρκτα μεθοριακά επεισόδια, υποτιθέμενες μετακινήσεις στρατευμάτων, εντατικό επανεξοπλισμό του Κόκκινου Στρατού, και άλλα πολλά, είχαν ως διατυπωμένο στόχο να πυροδοτήσουν το κλίμα αλλά, κυρίως, να τονίσουν την σπουδαιότητα της ομάδας, επιτρέποντας στο Γερμανό αξιωματικό να έχει λυμένα τα χέρια του με όσο γίνεται λιγότερο έλεγχο από τους νέους του προϊστάμενους.
Προκαλεί έκπληξη, αλλά η ‘’Οργάνωση Γκέλεν’’ υπήρξε ο κυριότερος σύνδεσμος των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, στη Γερμανία, την περίοδο του Ψυχρού πολέμου.
