Πόλεμο κατά του λαού που χωρίς αμφιβολία θα εξελιχθεί σε εμφύλιο κήρυξε χθες ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, διακηρύσσοντας την απόφασή του να μην προχωρήσει σε εκλογές και αντικαθιστώντας τις με δημοψήφισμα και με ψήφο εμπιστοσύνης προς τον εαυτό του. Διαφημίζοντας της νέα συμφωνία (που ήδη αμφισβητείται από τους πάντες), κατά την χθεσινή ομιλία του ενώπιον της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, κατέστησε σαφές ότι δεν πρόκειται με δημοκρατικές διαδικασίες να θέσει υπό την κρίση του λαού – με κανονικές εκλογές – την διακυβέρνησή του και επιβεβαίωσε ότι θα παραμείνει γαντζωμένος στην εξουσία του μέχρι τελικής πτώσης – του ίδιου και της χώρας.
Αν και στην ομιλία του ξόρκισε τον διχασμό, ουσιαστικά έστειλε το πιο διχαστικό μήνυμα, αρνούμενος να παραδεχθεί πως η κυβέρνηση βρίσκεται σε πλήρη δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα.
Αν και από τις Βρυξέλλες επέστρεψε με την χρεοκοπία της χώρας στις αποσκευές του, κατηγόρησε όλους τους άλλους ότι απεργάζονται την διάλυση της χώρας.
Ο κ. Παπανδρέου αντί να θέσει τον εαυτό του στην κρίση του λαού – αφού κατάφερε να οδηγήσει τη χώρα στην χρεοκοπία – προχωρά σε έναν πρωτοφανή εκβιασμό της λαϊκής βούλησης, αποφασίζοντας ή να σωθεί μόνο αυτός ή να καταρρεύσει μαζί με τη χώρα.
Αντίθετα, θέτει στην κρίση του λαού τη νέα δανειακή σύμβαση, στην οποία ο ίδιος και η κυβέρνησή του, με την ανικανότητα και την αβελτηρία τους, οδήγησαν τη χώρα.
Σε ένα ρεσιτάλ μετάθεσης ευθυνών, πετάει το μπαλάκι στον λαό, δεν του δίνει την ευκαιρία να κρίνει την κυβέρνηση, αλλά τον θέτει μπροστά σε ένα πρωτοφανές εκβιαστικό δίλημμα: Ή ψηφίζετε την δανειακή σύμβαση (της χρεοκοπίας) προκειμένου να την εφαρμόσω εγώ ή εσείς χρεοκοπείτε και εγώ απλώς πάω σπίτι μου.
Πρόκειται για πρωτόγνωρη επίδειξη εκδικητικότητας. Ο πρωθυπουργός επέλεξε ό,τι πιο διχαστικό μπορούσε ανθρώπινος νους να διανοηθεί. Πραγματοποιεί μια κατά μέτωπον επίθεση στον λαό και στη χώρα.
Αν και γνωρίζει ότι ο λαός δεν είναι σε θέση ούτε να μελετήσει, ούτε να αποφανθεί επί μιας τόσο πολύπλοκης δανειακής σύμβασης, τον καλεί να απαντήσει με ένα «ναι» ή ένα «όχι» - που ουσιαστικά θα εξελιχθεί σε «όχι» προς την κυβέρνηση και όχι απαραίτητα προς αυτήν καθαυτήν την δανειακή σύμβαση.
Ουσιαστικά, ο κ. Παπανδρέου χθες, δια της αναγγελίας διεξαγωγής δημοψηφίσματος, θέτει τον λαό ενώπιον ενός και μοναδικού ερωτήματος: Διαλέξτε αν θα χρεοκοπήσετε μαζί μου ή μόνοι σας!
Ο πρωθυπουργός, ο υπουργός των οικονομικών, τα μέλη της κυβέρνησης, αλλά και οι βουλευτές που και πάλι χειροκροτούσαν χθες, οδηγούν τη χώρα σε μια από τις πιο επικίνδυνες φάσεις της Ιστορίας της: Μετατρέπουν τη χώρα σε πολιορκητικό κριό με σκοπό την διάλυση της Ευρώπης.
Τούτη την ώρα, ώρα απόλυτου παραλογισμού, εξουσιομανίας και διχαστικού μίσους, με τον πρωθυπουργό να αντιδρά σπασμωδικά και σκεπτόμενος μόνο τον θώκο του και τον υπουργό των Οικονομικών να αποκαλεί τις διχαστικές πρωτοβουλίες «λυτρωτικές», το βάρος πέφτει στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ.
Είναι η τελευταία τους ευκαιρία να υψώσουν το ανάστημά τους - ένα βήμα πριν από την απόλυτη επικράτηση της αναρχίας και τον εμφύλιο σπαραγμό – και να μην λάβουν μέρος στην καταστροφή της χώρας.
Να πουν το δικό τους «όχι», πριν κληθεί ο λαός να απαντήσει με ένα «ναι» ή ένα «όχι» επί ολέθριων αποτελεσμάτων, στην δημιουργία των οποίων δεν έλαβε μέρος.
Όταν ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος χθες, με επικολυρικό άρθρο του στα «Νέα», δηλώνει πως οι εκλογές θα απέβαιναν ολέθριες για τη χώρα, διότι θα έθεταν σε κίνδυνο την συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου, αποτελεί παραλογισμό και προκλητική επίδειξη μίσους να προχωράς σε δημοψήφισμα, που κυρίως θα θέσει σε κίνδυνο την δανειακή σύμβαση.
Δηλαδή, το δίδυμο Παπανδρέου – Βενιζέλου τίναξε χθες στον αέρα την συμφωνία που εκθειάζει, διακόπτοντας ουσιαστικά ως τον Ιανουάριο κάθε απόπειρα εφαρμογής της.
Και ενώ με τις εκλογές απλώς θα άλλαζε η κυβέρνηση και θα εκτονωνόταν η οργή του κόσμου, με το δημοψήφισμα η χώρα κινδυνεύει να μείνει και χωρίς κυβέρνηση και χωρίς δανειακή σύμβαση.
Και όλα αυτά, μόνο και μόνο για να μην δοθεί στον λαό η ευκαιρία να αποφασίσει ποιος και με ποιον τρόπο θα εφαρμόσει την δανειακή σύμβαση.
Ο κ. Παπανδρέου και η παρέα του, αποφάσισαν να παραμείνουν στο μπούνκερ της καγκελαρίας μέχρι την τελευταία ώρα.
Ο άρχων του Μαξίμου επιδεικνύει το ίδιος μίσος και την ίδια εκδικητικότητα που ένιωθε ο αυτόχειρας του μπούνκερ, αφού προηγουμένως έστειλε τον λαό του να σκοτωθεί στα πεδία των μαχών και μετέτρεψε τη χώρα του (και την Ευρώπη) σε σωρούς ερειπίων.
Σοφία Βούλτεψη
