- Πρώτο ζητούμενο, λέει, είναι να μην χρεοκοπήσουμε
- Υποστηρίζει οτι δεν υπάρχει άλλος τρόπος διεξόδου για την χώρα
Η χώρα βρίσκεται σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο. Κάθε μέρα ερχόμαστε αντιμέτωποι με νέα σύνθετα δεδομένα και καλούμαστε να λάβουμε άμεσα σημαντικές και δύσκολες αποφάσεις.
Υπάρχουν δύο πόλοι σε αυτή την οριακή για τη χώρα στιγμή που κλήθηκαν να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση της κρίσης.
Αφενός οι Έλληνες πολίτες που ενώ βλέπουν το εισόδημά τους να μειώνεται δραματικά καλούνται να πληρώσουν από την τσέπη τους τη διόγκωση του ελλείμματος και αφετέρου οι Ευρωπαίοι που ως αντάλλαγμα για την οικονομική τους βοήθεια ζητούν να αναλάβουμε μεγαλύτερα βάρη για να τακτοποιήσουμε τα του οίκου μας.
Οι Έλληνες πολίτες παρά το γεγονός ότι κατανόησαν αρχικά την αναγκαιότητα λήψης μέτρων φαίνεται να μην πιστεύουν πια ότι οι θυσίες τους πιάνουν ή μπορούν να πιάσουν τόπο. Σε αυτό βοηθάει το γεγονός ότι από την μια η αξιωματική αντιπολίτευση ισχυρίζεται ότι έχει το μαγικό φίλτρο για να βγούμε από την κρίση χωρίς όλες αυτές τις θυσίες και από την άλλη τα υπόλοιπα κόμματα καλούν του πολίτες να μην συμμετέχουν σ’ αυτήν την προσπάθεια.
Οι Ευρωπαίοι από την άλλη σε αυτό το κλίμα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο φαίνεται να δυσπιστούν ως προς την επάρκεια και την δυνατότητα εφαρμογής των απαιτούμενων για την στήριξη της οικονομίας μας μέτρων
Αυτοί οι δύο πόλοι συμφωνούν σ’ ένα πράγμα. Να μην χρεοκοπήσουμε.
Αυτό όμως που προτάσσει ο ένας πόλος είναι τα μέτρα που υιοθετούνται να είναι δίκαια και αυτό γιατί η συνειδητοποίηση της αλλαγής που έχει επέλθει τα τελευταία δύο χρόνια μόνο εύκολη δεν είναι για την ελληνική κοινωνία ενώ αυτό που προτάσσει ο άλλος πόλος είναι τα μέτρα να είναι αποτελεσματικά γιατί δεν μπορούν να ανεχθούν ημίμετρα, καθυστερήσεις και πειραματισμούς όταν οι άλλοι λαοί που καλούνται και αυτοί να πληρώσουν το χρέος της Ελλάδας μπορεί να μην βρίσκονται στο χείλος της χρεοκοπίας αλλά δεν ανήκουν στον κόσμο της απόλυτης ευημερίας.
Στη μέση βρισκόμαστε εμείς, το σύνολο του πολιτικού προσωπικού της χώρας, οι οποίοι πρέπει να διασφαλίσουμε αφενός ότι οι κόποι και οι θυσίες του ελληνικού λαού εξυπηρετούν το ίδιο το συμφέρον του και δεν θα πάνε χαμένες και αφετέρου να δράσουμε γρήγορα για να μην χάσουμε το τρένο της επόμενης δόσης ώστε να αποφύγουμε το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας.
Και μέσα σ’ αυτό κλίμα, το πολιτικό σύστημα, πολίτες και πολιτικοί, αναζητούν ελπίδα. Και αν κανείς δεν πιστεύει κανέναν πώς θα γίνει. Ας ξεκινήσουμε με το να αναρωτηθούμε φωναχτά αυτό που μας δυσκολεύει την ελπίδα, που έχει τις ρίζες του στη χρόνια δυσπιστία που υπόβοσκε στο πολιτικό μας σύστημα. Οι ίδιοι θα αλλάξουμε εμάς;
Και ας αναμετρηθούμε με αυτό.
Ας ξεκινήσουμε οι πολιτικοί.
Στο σημείο που βρισκόμαστε το πρώτο ζητούμενο είναι να εξασφαλίσουμε ότι δεν θα χρεοκοπήσουμε «σήμερα». Για να γίνει αυτό, πρέπει να υπάρξει μια σύγκλιση όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας με τη μορφή μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας, η οποία θα ξεκινήσει στο πλαίσιο των παραπάνω από τη διασφάλιση της έκτης δόσης του δανείου καθώς και τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου. Αν υπάρχει άλλος τρόπος διεξόδου για τη χώρα, τώρα είναι η ώρα, όποιος τον έχει βρει, να τον υποστηρίξει.
Η δαμόκλειος σπάθη της χρεοκοπίας δεν αφορά και ούτε μπορεί να τη σηκώσει μια ομάδα μόνο ανθρώπων. Δεν μπορεί να πείσει κανέναν αυτό και κυρίως δεν μπορεί να πείσει την κοινωνία. Ας συνεννοηθούμε πρώτα σε αυτό και μετά αφού η χώρα μπει σε μια τροχιά σταθερότητας μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα ν’ αποφασίσουν οι πολίτες για το πώς και με ποιους θα συνεχιστεί η προσπάθεια για την ανάκαμψη και την έξοδο από την κρίση μέσα από την εκλογική διαδικασία.
Ο κ.Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος είναι βουλευτής Αρκαδίας του ΠΑΣΟΚ
Η χώρα βρίσκεται σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο. Κάθε μέρα ερχόμαστε αντιμέτωποι με νέα σύνθετα δεδομένα και καλούμαστε να λάβουμε άμεσα σημαντικές και δύσκολες αποφάσεις.
Υπάρχουν δύο πόλοι σε αυτή την οριακή για τη χώρα στιγμή που κλήθηκαν να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση της κρίσης.
Αφενός οι Έλληνες πολίτες που ενώ βλέπουν το εισόδημά τους να μειώνεται δραματικά καλούνται να πληρώσουν από την τσέπη τους τη διόγκωση του ελλείμματος και αφετέρου οι Ευρωπαίοι που ως αντάλλαγμα για την οικονομική τους βοήθεια ζητούν να αναλάβουμε μεγαλύτερα βάρη για να τακτοποιήσουμε τα του οίκου μας.
Οι Έλληνες πολίτες παρά το γεγονός ότι κατανόησαν αρχικά την αναγκαιότητα λήψης μέτρων φαίνεται να μην πιστεύουν πια ότι οι θυσίες τους πιάνουν ή μπορούν να πιάσουν τόπο. Σε αυτό βοηθάει το γεγονός ότι από την μια η αξιωματική αντιπολίτευση ισχυρίζεται ότι έχει το μαγικό φίλτρο για να βγούμε από την κρίση χωρίς όλες αυτές τις θυσίες και από την άλλη τα υπόλοιπα κόμματα καλούν του πολίτες να μην συμμετέχουν σ’ αυτήν την προσπάθεια.
Οι Ευρωπαίοι από την άλλη σε αυτό το κλίμα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο φαίνεται να δυσπιστούν ως προς την επάρκεια και την δυνατότητα εφαρμογής των απαιτούμενων για την στήριξη της οικονομίας μας μέτρων
Αυτοί οι δύο πόλοι συμφωνούν σ’ ένα πράγμα. Να μην χρεοκοπήσουμε.
Αυτό όμως που προτάσσει ο ένας πόλος είναι τα μέτρα που υιοθετούνται να είναι δίκαια και αυτό γιατί η συνειδητοποίηση της αλλαγής που έχει επέλθει τα τελευταία δύο χρόνια μόνο εύκολη δεν είναι για την ελληνική κοινωνία ενώ αυτό που προτάσσει ο άλλος πόλος είναι τα μέτρα να είναι αποτελεσματικά γιατί δεν μπορούν να ανεχθούν ημίμετρα, καθυστερήσεις και πειραματισμούς όταν οι άλλοι λαοί που καλούνται και αυτοί να πληρώσουν το χρέος της Ελλάδας μπορεί να μην βρίσκονται στο χείλος της χρεοκοπίας αλλά δεν ανήκουν στον κόσμο της απόλυτης ευημερίας.
Στη μέση βρισκόμαστε εμείς, το σύνολο του πολιτικού προσωπικού της χώρας, οι οποίοι πρέπει να διασφαλίσουμε αφενός ότι οι κόποι και οι θυσίες του ελληνικού λαού εξυπηρετούν το ίδιο το συμφέρον του και δεν θα πάνε χαμένες και αφετέρου να δράσουμε γρήγορα για να μην χάσουμε το τρένο της επόμενης δόσης ώστε να αποφύγουμε το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας.
Και μέσα σ’ αυτό κλίμα, το πολιτικό σύστημα, πολίτες και πολιτικοί, αναζητούν ελπίδα. Και αν κανείς δεν πιστεύει κανέναν πώς θα γίνει. Ας ξεκινήσουμε με το να αναρωτηθούμε φωναχτά αυτό που μας δυσκολεύει την ελπίδα, που έχει τις ρίζες του στη χρόνια δυσπιστία που υπόβοσκε στο πολιτικό μας σύστημα. Οι ίδιοι θα αλλάξουμε εμάς;
Και ας αναμετρηθούμε με αυτό.
Ας ξεκινήσουμε οι πολιτικοί.
Στο σημείο που βρισκόμαστε το πρώτο ζητούμενο είναι να εξασφαλίσουμε ότι δεν θα χρεοκοπήσουμε «σήμερα». Για να γίνει αυτό, πρέπει να υπάρξει μια σύγκλιση όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας με τη μορφή μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας, η οποία θα ξεκινήσει στο πλαίσιο των παραπάνω από τη διασφάλιση της έκτης δόσης του δανείου καθώς και τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου. Αν υπάρχει άλλος τρόπος διεξόδου για τη χώρα, τώρα είναι η ώρα, όποιος τον έχει βρει, να τον υποστηρίξει.
Η δαμόκλειος σπάθη της χρεοκοπίας δεν αφορά και ούτε μπορεί να τη σηκώσει μια ομάδα μόνο ανθρώπων. Δεν μπορεί να πείσει κανέναν αυτό και κυρίως δεν μπορεί να πείσει την κοινωνία. Ας συνεννοηθούμε πρώτα σε αυτό και μετά αφού η χώρα μπει σε μια τροχιά σταθερότητας μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα ν’ αποφασίσουν οι πολίτες για το πώς και με ποιους θα συνεχιστεί η προσπάθεια για την ανάκαμψη και την έξοδο από την κρίση μέσα από την εκλογική διαδικασία.
Ο κ.Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος είναι βουλευτής Αρκαδίας του ΠΑΣΟΚ
