Τα κενά των Κλέιζα-Τσίλντρες τα οποία δεν καλύφθηκαν ποτέ με τον ερχομό των Νίλσεν-Κέσελ, η ονειρεμένη πεντάδα που δεν προλάβαμε να απολαύσουμε και το πασιφανές πως ο Ολυμπιακός χρειάζεται οπωσδήποτε ενίσχυση στο "3" και στο "4".
Ασχέτως στην μείωση που θα πραγματοποιηθεί στο μπάτζετ της επόμενης χρονιάς, με τις πληροφορίες να αναφέρουν πως θα υπάρξει έως και 20%, ο Ολυμπιακός οπωσδήποτε χρειάζεται να ενισχυθεί στις δύο θέσεις των φόργουορντ με παίκτες που θα κάνουν την διαφορά, τόσο στο "3", όσο και στο "4". Διότι την σεζόν που ολοκληρώθηκε, εκ του αποτελέσματος, δεν καλύφθηκαν ποτέ τα κενά που άφησαν πίσω τους οι Τζος Τσίλντρες και Λίνας Κλέιζα.
Ασχέτως στην μείωση που θα πραγματοποιηθεί στο μπάτζετ της επόμενης χρονιάς, με τις πληροφορίες να αναφέρουν πως θα υπάρξει έως και 20%, ο Ολυμπιακός οπωσδήποτε χρειάζεται να ενισχυθεί στις δύο θέσεις των φόργουορντ με παίκτες που θα κάνουν την διαφορά, τόσο στο "3", όσο και στο "4". Διότι την σεζόν που ολοκληρώθηκε, εκ του αποτελέσματος, δεν καλύφθηκαν ποτέ τα κενά που άφησαν πίσω τους οι Τζος Τσίλντρες και Λίνας Κλέιζα.
Το ρόστερ της σεζόν 2009-2010, κατά την προσωπική μου άποψη (δεκτές οι αντιρρήσεις σας), ήταν το καλύτερο που διέθετε στην ιστορία του ο Ολυμπιακός. Ένας Σπανούλης, στο "ασσόδυο" έλλειπε, μόνο, από εκείνη την ομάδα και τελικά μου έμεινε το... απωθημένο να έβλεπα μία ερυθρόλευκη πεντάδα με Τεόντοσιτς, Σπανούλη, Τσίλντρες, Κλέιζα και Μπουρούση, υπό τις οδηγίες του Ντούσαν Ίβκοβιτς. Πραγματική "dream-team" θα ήταν, αλλά δυστυχώς χάσαμε την ευκαιρία να τους απολαύσουμε να παίζουν όλοι μαζί.
Αναμφίβολα, όμως, το "πλήγμα" για τον Ολυμπιακό ήταν η φυγή των Κλέιζα και Τσίλντρες από την ομάδα. Στην περίπτωση του Λίνας, όμως, η πειραϊκή ΚΑΕ δεν μπορούσε να κάνει κάτι. Οι Αγγελόπουλοι ήθελαν πάρα πολύ να τον κρατήσουν στην ομάδα, αλλά ήταν καθαρά επιλογή του παίκτη να επιστρέψει στο ΝΒΑ από την στιγμή που βρήκε ένα "χρυσό" (19.000.000 δολάρια) και εγγυημένο (4ετές) συμβόλαιο στους Τορόντο Ράπτορς. Όσον αφορά τον Τζος, η διοίκηση στην ουσία, ζήτησε από τον Αμερικανό να μην ενεργοποιηθεί το τρίτο έτος της συνεργασίας τους, λόγω ότι ήθελε να... ξεφορτωθεί το "βαρύ" ετήσιο κασέ του (4.200.000 ευρώ), με τον "αφάνα" (ένα από τα καλύτερα παιδιά που πέρασαν από το ερυθρόλευκο ρόστερ) να δέχεται την πρόταση και να επιστρέφει στην πατρίδα του ώστε να συνεχίσει την καριέρα του στους Φίνιξ Σανς.
Θέλοντας και μη, λοιπόν, οι αποχωρήσεις των Κλέιζα-Τσίλντρες, βοήθησαν την πειραϊκή ΚΑΕ στην μείωση του μπάτζετ. Κάνοντας, πάντως, έναν μίνι απολογισμό, θεωρώ πως με τους Λίνας και Τζος ο Ολυμπιακός διέθετε το καλύτερο δίδυμο φόργουορντ στην Ευρώπη την σεζόν 2009-2010. Μπορεί ο Λιθουανός να επρόκειτο για "3άρι", αλλά απέδειξε πως μπορεί να παίξει με άνεση και σαν πάουερ-φόργουορντ, παρουσιάζοντας στοιχεία ενός σύγχρονου "4αριού", με την "εκτελεστική" του δεινότητα, τόσο εντός, όσο και εκτός ρακέτας, να τον χαρακτηρίζει. Μία αυθεντική καλαθομηχανή, ένας χαρισματικός σκόρερ, ο οποίος αναδείχθηκε τόσο σε πρώτο... πιστόλι στην Ευρωλίγκα, όσο και στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης. Στην δεύτερη βρέθηκε ο Αμερικανός, με τον "αφάνα" να πραγματοποιεί μία σπουδαία δεύτερη σεζόν στον Ολυμπιακό, όντας βελτιωμένος -εξοικειωμένος- τόσο στην επίθεση, όσο και στην άμυνα, όσον αφορά στα ευρωπαϊκά δεδομένα. Έλλειψε φέτος από τους ερυθρόλευκους η δεδομένη ικανότητα του στο "inside-game" και κυρίως, βέβαια, η προσωπικότητα του "Πιστο-Λίνας".
Και μετά, λοιπόν, τι; Ο Ολυμπιακός με μειωμένο μπάτζετ και έχοντας για νέο προπονητή τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, έψαξε τους αντικαταστάτες τους, αλλά οι επιλογές που έγιναν ήταν, τουλάχιστον, άστοχες. Στο "4" οι ερυθρόλευκοι... ενισχύθηκαν με τον Ματ Νίλσεν και στο "3" με τον Μάρκο Κέσελ. Εκ του αποτελέσματος οι συγκεκριμένες μεταγραφικές κινήσεις -τις οποίες πιστώνεται 100% ο Ντούσαν Ίβκοβιτς καθώς ήταν επιλογές του- είναι αποτυχημένες. Εξ αρχής, όταν και ανακοινώθηκε η απόκτηση του Αυστραλού, όλοι απορρήρσαμε με την επιλογή, αλλά οι περισσότεροι έκαναν λόγο για έναν χρήσιμο μπασκετμπολίστα, εργάτη, έναν παίκτη ομάδας που θα κάνει την αθόρυβη δουλειά. Τελικά, πιο... αθόρυβη δεν γινόταν! Όσον αφορά τον Μάρκο Κέσελ, αρχικά, άπαντες, εντυπωσιάστηκαν από το "φονικό" του ένστικτο στο Μουντομπάσκετ, αλλά στον Πειραιά εξελίχτηκε στην δεύτερη μεγαλύτερη απογοήτευση της χρονιάς (μετά τον Νίλσεν) καθώς εκτός του ότι αποδείχτηκε... άσφαιρος, δεν κατάφερε ποτέ να εξοικοιωθεί στην ομάδα. Αποκορύφωμα το ότι ακόμη και ο ίδιος ο Ντούντα που τους διάλεξε, τους απαξίωσε (απολύτως δικαιολογημένα λόγω απόδοσης), αφήνοντας τους εκτός ομάδας αρκετές φορές κατά την διάρκεια της σεζόν.
Ο Ίβκοβιτς, λοιπόν, έδωσε περισσότερο χρόνο συμμετοχής στον Λουκά Μαυροκεφαλίδη στο "4", ο οποίος έκανε ό,τι μπορούσε δίνοντας το καλύτερο του εαυτό, φτάνοντας στο... ταβάνι του. Μέχρι εκεί είναι, δεν πάει άλλο, αλλά αυτό που μπορεί να κάνει, το κάνει καλά. Στην θέση του σμολ-φόργουορντ ο Κώστας Παπανικολάου "ψήθηκε" φέτος παίζοντας περισσότερο, αλλά είναι φανερό πως έχει ακόμη πολύ δρόμο μπροστά του ώστε να βελτιωθεί. Το μέλλον του ανήκει, αλλά προς το παρόν χρειάζεται πολύ δουλειά. Ουσιαστικά, ο Ολυμπιακός, δεν αντικατέστησε ποτέ τα κενά που άφησαν πίσω τους οι Τσίλντρες και Κλέιζα, με τον Σέρβο τεχνικό να αναγκάζεται να παίζει με τον Παπαλουκά στο "3" και τον αρχηγό να δείχνει στο πόστο αυτό.... χαμένος στην μετάφραση. Κατανοητή, λογική, σεβαστή η απόφαση των Αγγελόπουλων να μειώσουν το μπάτζετ για την επόμενη σεζόν, αλλά είναι φανερό πως η ομάδα "διψάει" ειδικά σε αυτές τις δύο θέσεις, στο "3" και στο "4". Χρειάζεται επειγόντως ενίσχυση εκεί με παίκτες αξίας, με φόργουορντ που θα μπορέσουν να κάνουν την διαφορά, δίχως αυτό να σημαίνει απαραίτητα πως θα πρέπει να είναι και πανάκριβοι. Υπάρχουν λύσεις, αρκεί να είναι εύστοχες.
Αναμφίβολα, όμως, το "πλήγμα" για τον Ολυμπιακό ήταν η φυγή των Κλέιζα και Τσίλντρες από την ομάδα. Στην περίπτωση του Λίνας, όμως, η πειραϊκή ΚΑΕ δεν μπορούσε να κάνει κάτι. Οι Αγγελόπουλοι ήθελαν πάρα πολύ να τον κρατήσουν στην ομάδα, αλλά ήταν καθαρά επιλογή του παίκτη να επιστρέψει στο ΝΒΑ από την στιγμή που βρήκε ένα "χρυσό" (19.000.000 δολάρια) και εγγυημένο (4ετές) συμβόλαιο στους Τορόντο Ράπτορς. Όσον αφορά τον Τζος, η διοίκηση στην ουσία, ζήτησε από τον Αμερικανό να μην ενεργοποιηθεί το τρίτο έτος της συνεργασίας τους, λόγω ότι ήθελε να... ξεφορτωθεί το "βαρύ" ετήσιο κασέ του (4.200.000 ευρώ), με τον "αφάνα" (ένα από τα καλύτερα παιδιά που πέρασαν από το ερυθρόλευκο ρόστερ) να δέχεται την πρόταση και να επιστρέφει στην πατρίδα του ώστε να συνεχίσει την καριέρα του στους Φίνιξ Σανς.
Θέλοντας και μη, λοιπόν, οι αποχωρήσεις των Κλέιζα-Τσίλντρες, βοήθησαν την πειραϊκή ΚΑΕ στην μείωση του μπάτζετ. Κάνοντας, πάντως, έναν μίνι απολογισμό, θεωρώ πως με τους Λίνας και Τζος ο Ολυμπιακός διέθετε το καλύτερο δίδυμο φόργουορντ στην Ευρώπη την σεζόν 2009-2010. Μπορεί ο Λιθουανός να επρόκειτο για "3άρι", αλλά απέδειξε πως μπορεί να παίξει με άνεση και σαν πάουερ-φόργουορντ, παρουσιάζοντας στοιχεία ενός σύγχρονου "4αριού", με την "εκτελεστική" του δεινότητα, τόσο εντός, όσο και εκτός ρακέτας, να τον χαρακτηρίζει. Μία αυθεντική καλαθομηχανή, ένας χαρισματικός σκόρερ, ο οποίος αναδείχθηκε τόσο σε πρώτο... πιστόλι στην Ευρωλίγκα, όσο και στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης. Στην δεύτερη βρέθηκε ο Αμερικανός, με τον "αφάνα" να πραγματοποιεί μία σπουδαία δεύτερη σεζόν στον Ολυμπιακό, όντας βελτιωμένος -εξοικειωμένος- τόσο στην επίθεση, όσο και στην άμυνα, όσον αφορά στα ευρωπαϊκά δεδομένα. Έλλειψε φέτος από τους ερυθρόλευκους η δεδομένη ικανότητα του στο "inside-game" και κυρίως, βέβαια, η προσωπικότητα του "Πιστο-Λίνας".
Και μετά, λοιπόν, τι; Ο Ολυμπιακός με μειωμένο μπάτζετ και έχοντας για νέο προπονητή τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, έψαξε τους αντικαταστάτες τους, αλλά οι επιλογές που έγιναν ήταν, τουλάχιστον, άστοχες. Στο "4" οι ερυθρόλευκοι... ενισχύθηκαν με τον Ματ Νίλσεν και στο "3" με τον Μάρκο Κέσελ. Εκ του αποτελέσματος οι συγκεκριμένες μεταγραφικές κινήσεις -τις οποίες πιστώνεται 100% ο Ντούσαν Ίβκοβιτς καθώς ήταν επιλογές του- είναι αποτυχημένες. Εξ αρχής, όταν και ανακοινώθηκε η απόκτηση του Αυστραλού, όλοι απορρήρσαμε με την επιλογή, αλλά οι περισσότεροι έκαναν λόγο για έναν χρήσιμο μπασκετμπολίστα, εργάτη, έναν παίκτη ομάδας που θα κάνει την αθόρυβη δουλειά. Τελικά, πιο... αθόρυβη δεν γινόταν! Όσον αφορά τον Μάρκο Κέσελ, αρχικά, άπαντες, εντυπωσιάστηκαν από το "φονικό" του ένστικτο στο Μουντομπάσκετ, αλλά στον Πειραιά εξελίχτηκε στην δεύτερη μεγαλύτερη απογοήτευση της χρονιάς (μετά τον Νίλσεν) καθώς εκτός του ότι αποδείχτηκε... άσφαιρος, δεν κατάφερε ποτέ να εξοικοιωθεί στην ομάδα. Αποκορύφωμα το ότι ακόμη και ο ίδιος ο Ντούντα που τους διάλεξε, τους απαξίωσε (απολύτως δικαιολογημένα λόγω απόδοσης), αφήνοντας τους εκτός ομάδας αρκετές φορές κατά την διάρκεια της σεζόν.
Ο Ίβκοβιτς, λοιπόν, έδωσε περισσότερο χρόνο συμμετοχής στον Λουκά Μαυροκεφαλίδη στο "4", ο οποίος έκανε ό,τι μπορούσε δίνοντας το καλύτερο του εαυτό, φτάνοντας στο... ταβάνι του. Μέχρι εκεί είναι, δεν πάει άλλο, αλλά αυτό που μπορεί να κάνει, το κάνει καλά. Στην θέση του σμολ-φόργουορντ ο Κώστας Παπανικολάου "ψήθηκε" φέτος παίζοντας περισσότερο, αλλά είναι φανερό πως έχει ακόμη πολύ δρόμο μπροστά του ώστε να βελτιωθεί. Το μέλλον του ανήκει, αλλά προς το παρόν χρειάζεται πολύ δουλειά. Ουσιαστικά, ο Ολυμπιακός, δεν αντικατέστησε ποτέ τα κενά που άφησαν πίσω τους οι Τσίλντρες και Κλέιζα, με τον Σέρβο τεχνικό να αναγκάζεται να παίζει με τον Παπαλουκά στο "3" και τον αρχηγό να δείχνει στο πόστο αυτό.... χαμένος στην μετάφραση. Κατανοητή, λογική, σεβαστή η απόφαση των Αγγελόπουλων να μειώσουν το μπάτζετ για την επόμενη σεζόν, αλλά είναι φανερό πως η ομάδα "διψάει" ειδικά σε αυτές τις δύο θέσεις, στο "3" και στο "4". Χρειάζεται επειγόντως ενίσχυση εκεί με παίκτες αξίας, με φόργουορντ που θα μπορέσουν να κάνουν την διαφορά, δίχως αυτό να σημαίνει απαραίτητα πως θα πρέπει να είναι και πανάκριβοι. Υπάρχουν λύσεις, αρκεί να είναι εύστοχες.
