Γράφει ο Θανάσης Νικολαΐδης
ΕΙΧΑΝ τον (αείμνηστο) Καραμανλή τους που «κατέβαζε καντήλια» (κι άρεσαν στους βαρβάρους κάτι τέτοια). Τον λάτρευαν (οι πιστοί) από άγνοια κι οι άλλοι μισοί από φόβο. Το επέβαλλαν οι καιροί που δήλωνες «εθνικόφρων» για να τη βγάλεις καθαρή. Όσοι περίσσεψαν δήλωσαν ΚΚΕ και τους είπαν «μιάσματα» κι αργότερα κεντρώοι που τους ήθελαν «συνοδοιπόρους».
ΤΑ χρόνια πέρασαν και ο Καραμανλής έγινε… Μητσοτάκης και Αποστασία, για να μας προκύψει Παπαδόπουλος από… μετενσάρκωση και ξανά Καραμανλής «δημοκράτης εκ Παρισίων», για να «παραδώσει» ο σεμνός και μετριόφρων Γ. Ράλλης.
Ο Ανδρέας της Αλλαγής είχε τους φανατικούς σοσιαλιστές, πριν αξαλλαγούν σε «σοσιαλιστές», διέθετε και τον τσαμπουκά του. Φρέσκος στην εξουσία και πλάκωσαν κοράκια του CNN για να του «τη σπάσουν».
Τους…έστειλε. Κι απόμεινε ο ίδιος με το ΠΑΣΟΚ κι αργότερα με τη Λιάνη του. Με τους πιστούς και τους αντιπάλους του. Με τον Τύπο να ξερνάει ό,τι δεν μπόρεσε να χωνέψει αποβραδίς, τον «Ε.Τ.» να προσβάλλει τον πολιτισμό και τα πολιτικά μας ήθη και με κάποιες «φίλιες» φυλλάδες να καμαρώνουν για τη πολιτική αλητεία απλωμένη στα πρωτοσέλιδά τους.
Ο Ανδρέας είχε το κουράγιο και δεν τους λογάριασε. Παρέμεινε όρθιος και πέθανε πετροβολούμενος από αντιπάλους και αποθεούμενος απ’ τους πιστούς. Οι τελευταίοι κράτησαν τις παρακαταθήκες του και τον αντίπαλο προσδιορισμένο. Με την «ιδεολογία», την πρακτική και την ιστορία του.
Αργότερα, και με τον καπιταλισμό να ξεχύνεται σε κάθε γωνιά του πλανήτη, η δεξιά σηκώνει κεφάλι, η (λεγομένη) αριστερά κρατάει τη ρότα των λαθών της και η πολιτική, στην Ελλάδα της ρεμούλας, γίνεται επάγγελμα.
Με την πολιτική ηθική άγνωστη λέξη και με συνήθειες νεοελλήνων να αποπνέουν συμφέρον και συναλλαγή. Και…μαγκιά χοντρόπετσων και απολίτιστων, που ενίοτε δεν ξεχωρίζουν τον έντιμο απ’ τον ανέντιμο (πολιτικό), τον λεπτό και ευγενή απ’ τον χοντρόπετσο και αήθη.
Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είναι μόνο πολιτικός, δεν είναι μόνο Πρωθυπουργός. Είναι και ένας λεπτός και ευγενικός άνθρωπος, με ήθος, πολιτισμό και αξιοπρέπεια.
Στοιχεία που δεν τα διέκρινε το μάτι του μέσου Έλληνα με την μέτρια όραση. Ούτε των αντιπάλων του τ’ αγριεμένα μάτια, ούτε της κας Β. Παπανδρέου η ανατροφή που τον βλέπει με…μισό μάτι και του μιλάει (δημόσια) στον ενικό.
Όσο για κάποιους τραμπούκους στην αντίπερα όχθη…παράτα τους. Αυτοί θέλουν τον αρχηγό (τους) να… κατεβάζει καντήλια «κι αρέσουν στους βαρβάρους κάτι τέτοια».
