Γράφει ο Μάριος Άνθης
Η παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης καθώς και όσα προηγήθηκαν του ανασχηματισμού, αποτελούν συγκεκριμένη και στοχευμένη προσπάθεια σταθεροποίησης, συσπείρωσης και «ανάκτησης» πρωτοβουλίας εκ μέρους του κυβερνητικού κλιμακίου.
Η οπερετική απόπειρα διαμόρφωσης διευρυμένου, πολυκομματικού κλπ. κυβερνητικού σχήματος είτε υπήρξε πραγματική, είτε αποτέλεσε ελιγμό και «κόλπο» επιβεβαιώνει κατηγορηματικά ότι κεντρική επιλογή – σε αυτή τη φάση – του ελληνικού μπλοκ εξουσίας και των ξένων κέντρων ήταν και είναι η μέγιστη κυβερνητική σταθεροποίηση στη χώρα μας.
Από την ατελέσφορη τηλεφωνική «εθνική συνεννόηση και σωτηρία» έως τη φημολογούμενη «αποστασία» των κυβερνητικών βουλευτών και τον ανασχηματισμό – αναβάθμιση του κ. Βενιζέλου, προκύπτουν στοιχεία και εύλογα ερωτήματα που προβληματίζουν την κοινωνία και κυρίως την πολιτική βάση του ΠΑΣΟΚ που βλέπει να διασύρεται και να ευτελίζεται το ιστορικό και αξιακό φορτίο της ( αποστασία ’65 – συγκυβέρνηση ’89 ) από την εξαρτημένη, μνημονιακή, δουλική κυβέρνηση και όλους τους ηγέτες της.
Άλλωστε και μόνο η παραμονή του παθιασμένου, ψυχοπολιτικά αντιλαϊκού κ. Πάγκαλου στο νέο σχήμα ξεκαθαρίζει προς κάθε κατεύθυνση τη συνέχεια.
Το σχέδιο σταθεροποίησης και ανάκτησης πρωτοβουλίας που ήδη κλιμακώνεται, σε πλήρη συνεργασία, με τους ηγετικούς παράγοντες της Ε.Ε. , συγκροτείται από μία ευρεία δέσμη κινήσεων και δράσεων που αφορούν όλους τους ζωτικούς τομείς :
1) Πέρασμα και εφαρμογή του Μεσοπρόθεσμου, άμεση καταβολή της 5ης δόσης και πιθανότατα νέου μεγάλου δανείου ( 90 – 120 δις ευρώ). Επιπλέον σκέψεις για «απόσυρση» της ελληνικής συμμετοχής στη χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ . Η συγκεκριμένη δέσμη για την οικονομία, θα αποδώσει τις γνωστές και εντοπισμένες συνέπειες στο λαό και τη χώρα. Το κυριότερο όμως είναι ότι θα ενισχύσει και θα θέσει εκτός ορίων, την ολόπλευρη εξάρτηση της χώρας μας από τα ξένα οικονομικά και πολιτικά κέντρα, χωρίς να περιορίσει έστω και στο ελάχιστο ( αντίθετα μάλιστα) τον κίνδυνο και την προοπτική της λεγόμενης πτώχευσης ή χρεοκοπίας.
Μιλάμε πλέον για χώρα – προτεκτοράτο. Έτσι έχουμε σήμερα σε εφαρμογή ένα σχέδιο κυβερνητικής σταθεροποίησης και παράλληλα κοινωνικής αποσταθεροποίησης και εθνικής κατεδάφισης.
2) Δέσμη πολιτικών κινήσεων στην κατεύθυνση της συναίνεσης και συνενοχής των πρόθυμων πολιτικών δυνάμεων. Η πολιτική περί της συναίνεσης δεν έχει ως αποκλειστικό αποδέκτη ( όπως θέτουν ορισμένοι) τα διάφορα αστικά και κρυφοαστικά κόμματα και οργανώσεις της δεξιάς και της αριστεράς. Έχει σαν στόχο την εκπομπή ενός επίμονου και συστηματικού μηνύματος προς την κοινωνία και κυρίως προς τις εργαζόμενες και μικροαστικές κοινωνικές δυνάμεις κάθε πολιτικής απόχρωσης. Είναι ιδεολογική και πολιτική προπαγάνδα υποταγής και αποπροσανατολισμού.
Ένα νέο πολύ σημαντικό και κρίσιμο στοιχείο αποτελούν οι συνεχείς αναφορές του Γ. Παπανδρέου στη βουλή για διενέργεια Δημοψηφίσματος το φθινόπωρο, με ερωτήματα σχετικά με το «πολιτικό σύστημα» και τη Συνταγματική Αναθεώρηση που λυσσαλέα επιδιώκουν εδώ και καιρό.
Η συνταγματική αναθεώρηση αποτελεί στρατηγική και πιεστική ανάγκη του μπλοκ εξουσίας της χώρας, για να ξεπεραστούν νομικά εμπόδια, για να επιλυθούν και να αποτυπωθούν στον καταστατικό χάρτη του κράτους οι νέες αντιλαϊκές – αντεργατικές ρυθμίσεις. Η τηλεοπτική συνέντευξη του νέου κυβερνητικού εκπρόσωπου (sky) δεν αφήνει καμία απολύτως αμφιβολία για τις προθέσεις της κυβέρνησης.
Ο κ. Μόσιαλος συνέδεσε ξεκάθαρα το δημοψήφισμα με την συνταγματική αναθεώρηση και – μαζί – με τις μεθοδεύσεις και τους ευρύτερους αντεργατικούς σχεδιασμούς (όπως άρση μονιμότητας στο Δημόσιο).
Είναι ξεκάθαρο ότι το «δημοψήφισμα για το πολιτικό σύστημα» αποτελεί την πολιτική ανταπόκριση ( στην κατάλληλη ώρα ) του Γ. Παπανδρέου και του μπλοκ εξουσίας προς διάφορους « αγανακτισμένους » της πλατείας καθώς εκεί βρίσκεται το κεντρικό και νευραλγικό σημείο επαφής μεταξύ αυτών των δυο ( κυβέρνηση – αγανακτισμένοι ) πλευρών.
Κοινή τους αναφορά, οι αλλαγές στο « διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα ». Λες και ξύπνησαν τώρα όλοι αυτοί, λες και ήρθαν από το πουθενά. Υπέρ αυτού του «ώριμου κοινωνικού αιτήματος» έχουν ταχτεί ο καθένας, φυσικά, από τη «σκοπιά» του και οι δύο αυτοί πόλοι, αλληλοτροφοδοτούμενοι αντικειμενικά, σε μία σχέση συμπίπτουσα, διαλεκτική και λειτουργική.
Φυσικά τόσο το σύστημα των εκμεταλλευτών όσο και διάφοροι ινστρούχτορες της πλατείας (με την συμπαιγνία των ΜΜΕ που συντηρεί το όλο σκηνικό) γνωρίζουν ότι έτσι θα χτυπηθεί το σαμάρι και όχι ο γάιδαρος, γνωρίζουν ότι όλη αυτή η διαδικασία αποσκοπεί και αφορά στην θεσμική και κοινωνική ενίσχυση του ληστρικού καπιταλιστικού συστήματος και του πλέγματος εξάρτησης στην Ελλάδα.
Όμως η πολιτική της αστικής ψευτοκάθαρσης, αυτή η κομπίνα και αυταπάτη, όπως έχει αποδειχθεί παντού, ενισχύεται μέσα από αυτή την ιδιότυπη αλληλοτροφοδότηση στην οποία αναφερθήκαμε.
Η ΕΝΑΚ θέτει ευθέως προς κάθε κατεύθυνση (άρα και προς την πλατεία) το κρίσιμο ερώτημα: Θα στηριχτεί άμεσα ή έμμεσα το δημοψήφισμα - απάτη που προωθεί η κυβέρνηση ή θα παλέψετε ανοιχτά για την ματαίωση και (αν γίνει) ενάντια στο δημοψήφισμα του αποπροσανατολισμού;
Θα στηρίξετε, θα ανεχτείτε την πολιτική κυβέρνησης – ΔΝΤ – ΕΕ της αστικής ψευτοκάθαρσης που αποσκοπεί να ρίξει όλα τα «κρίματα» της σύγχρονης Ελλάδας στον απλό λαό (στη βάση του μαζί τα φάγαμε) ή θα βρεθείτε σε δομική ρήξη με το ελληνικό καπιταλιστικό μοντέλο και τα ξένα αφεντικά;
Επίσης ρωτάμε: Χωράνε σε ένα σκληρό αγώνα μαζί με τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τη φτωχολογιά, με όλους αυτούς που θέλουν τίμια και καθαρά να διαδηλώσουν και να αντισταθούν, οι διάφοροι ψευτοοικολόγοι – υπηρέτες πολυεθνικών, τα παραδόπιστα στελέχη των ΜΚΟ, οι δήθεν επαναστάτες, οι διάφοροι πομπώδεις και φανφάρες, οι παγερά αδιάφοροι και ανάλγητοι του (μόλις) χθες, οι πλανόδιοι και αριστεροδεξιοί ρήτορες, οι καθηγητάδες και άλλοι «σωτήρες» των παχυλών μισθών, οι πιο μοσχοθρεμένοι των κομματικών γραφειοκρατιών, οι χθεσινοί υπονομευτές κάθε τίμιου λαϊκού αγώνα, οι πολιτικάντηδες και «αναλυτές» επί παντός επιστητού και πολλοί άλλοι που επανδρώνουν «κινήματα» και κατακλύζουν τις πλατείες το τελευταίο διάστημα;
Τι έκαναν όλοι αυτοί μέχρι πρόσφατα; Και γιατί άραγε μπορούν να εμπνεύσουν τον ταλαιπωρημένο, ανήσυχο και οργισμένο εργαζόμενο λαό που παρακολουθεί τα γεγονότα και πάει ή δεν πάει στις πλατείες; Όλοι αυτοί που όχι μόνο προσπαθούν να βγουν «λάδι» αλλά (και ορισμένοι) προσπαθούν να παρουσιαστούν και σαν «ηγέτες» του λαϊκού κινήματος. Ο λαός έχει μάτια και βλέπει. Η ΕΝΑΚ υπηρετώντας μια ουσιαστική, τίμια και ελπιδοφόρα λαϊκή ενότητα, δεν θα συναινέσει ποτέ σε τέτοιες καταστάσεις που κρύβουν και γενούν νέους μεγάλους κινδύνους στην πορεία του κινήματος αντίστασης.
Η ΕΝΑΚ εκτιμώντας συνολικά τις εξελίξεις και το πολιτικό σκηνικό όπως διαμορφώνεται, καλεί το λαό, τους προβληματισμένους, σοβαρούς και ανήσυχους ανθρώπους, τους κοινωνικούς αγωνιστές να μην παρασύρονται στα στημένα παιγνίδια και να επικεντρώσουν την προσοχή τους στα πολιτικά – αγωνιστικά μέτωπα, στην ανατροπή του στημένου σκηνικού και των αντιλαϊκών πολιτικών. Η ΕΝΑΚ θέτει σαν προσανατολισμό και καθήκον τη δημιουργία και ενίσχυση σταθερών, συγκεκριμένων και συγκροτημένων μετώπων και πολιτικοποιημένων κινήσεων αντίστασης, με περιεχόμενο, κατεύθυνση και στόχευση.
Με ξεκάθαρο προσανατολισμό στην υπεράσπιση της εργατικής τάξης και όλου του λαού και με αντοχή στην μακρόπνοη αντίσταση για την πραγματική ανατροπή του συστήματος εκμετάλλευσης και εξάρτισης. Τέλος, από τις εξελίξεις που έχουν προκύψει, έχουν εξαχθεί σοβαρά και στοιχειοθετημένα συμπεράσματα. Αφορούν την κατάσταση, τις πολιτικές δυνάμεις, τις θέσεις και το ρόλο τους στο πλαίσιο της καπιταλιστικής κρίσης. Κυρίως, τα συμπεράσματα αφορούν τις προοπτικές του λαϊκού απελευθερωτικού κινήματος στη χώρα μας, την πολιτικά κατεύθυνση και την κεντρική πρότασή του. Εκεί θα θέσουμε, δημόσια, το ζήτημα στην αμέσως επόμενη περίοδο.
(ΕΝΑΚ – Ενιαία Αριστερή Κίνηση)
Μάριος Άνθης
