Ένα από τα συχνότερα σχόλια και παράλληλα παράπονα που ακούγεται από τα χείλη των πολιτών, τις πολύ δύσκολες τωρινές στιγμές, είναι σχετικά με τη δράση και τη μη δράση των εκλεγμένων εκπροσώπων του είτε στη βουλή, είτε στην περιφέρεια, είτε στο δήμο.
Και έχουν απόλυτο δίκαιο οι πολίτες που διαπιστώνουν ότι άλλα έλεγαν και έταζαν προεκλογικά, όλοι αυτοί που θέλουν να ασχοληθούν με το «καλό» μας και άλλα τώρα κάνουν και πολλές φορές …δεν κάνουν.
Επιτέλους, όμως, κάποτε και ειδικότερα τώρα που η κατάσταση στη χώρα έχει φθάσει γενικά σε μια από τις χειρότερες στιγμές της ιστορίας της, πρέπει ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του.
Οι πολιτικοί μας αποδείχθηκε ότι δεν έχουν την ευαισθησία να παραδεχθούν σφάλματα που έκαναν, είτε σκόπιμα, είτε λόγω της ανικανότητας τους και να …παραιτηθούν, όπως γίνεται σχεδόν σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο.
Ακολουθώντας, παράλληλα, τη λογική «μη βγάλουν και τα δικά μας άπλυτα στη φόρα», ούτε τιμωρείται κανένας από κανέναν.
Υπάρχουμε, όμως και εμείς!
Αλήθεια, τι κάνουμε εμείς;
Τις περισσότερες φορές σχεδόν τίποτα. Ή μάλλον διαμαρτυρόμαστε στη διάρκεια συζητήσεων στην παρέα και κρατάμε κακία σε κάποιον που ψηφίσαμε και δεν μας έκανε την …εξυπηρετησούλα που ζητήσαμε.
Μήπως, λοιπόν, ήλθε η ώρα να αναλάβουμε τις δικές μας ευθύνες; Η πρώτη σκέψη, βέβαια, είναι το κόμμα ή η παράταξη που θα επιλέξουμε.Στη συνέχεια, όμως, είναι και τα πρόσωπα. Σήμερα λοιπόν που δεν βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο ( αν και στην Ελλάδα ποτέ δεν ξέρεις πότε μπορεί να ανακοινωθεί ημερομηνία ψηφοφορίας), ας αναλογισθούμε ποιους και ποιες επιλέξαμε να μας εκπροσωπήσουν σε οποιαδήποτε από τις τρεις εξουσίες που ήδη αναφέρθηκαν.
Ποια ήταν τα κριτήρια μας για το «σταυρουδάκι»;
Οι δεξιώσεις ή …φιλικές συναντήσεις που έκαναν (με τα απαραίτητα καναπεδάκια ή πίτσες και σουβλάκια κερνάνε ορισμένοι) και μας καλούσαν, οι αναπτήρες που προσέφεραν, το βιογραφικό που μοίραζαν (με τις απαραίτητες φωτογραφίσεις με τον αρχηγό ή τον …πατριάρχη και φυσικά τη σύζυγο και τα παιδιά, άσχετα αν δεν …ζουν ως οικογένεια), αλλά ποτέ δεν διαβάζουμε αν έχουν ποτέ τους εργασθεί και έχουν κολλήσει ένσημο ή αν διακρίθηκαν σε αυτό που έκαναν;
Θα μπορούσαν να αναφερθούν κι άλλα κριτήρια.
Όπως για παράδειγμα αν η υποψήφια είναι όμορφη.
Αν ο μπαμπάς διαθέτει αρκετά χρήματα στην προεκλογική εκστρατεία.
Αν ο υποψήφιος έχει τουλάχιστον την ικανότητα να πείθει ότι έχει ισχυρές προσβάσεις ενώ στην πραγματικότητα διακρίνεται απλά για την …πολυκαμψία του και άλλα πολλά.
Ας σκεφθεί λοιπόν ο καθένας, για λίγη ώρα, που έβαλε τα «σταυρουδάκια» στα ψηφοδέλτια.
Ας αναλογισθεί, στη συνέχεια, τι έχει κάνει ο …διαλεχτός ή η διαλεχτή του είτε στη βουλή, είτε στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου, είτε στην αίθουσα της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης όπου συνεδριάζει το περιφερειακό συμβούλιο αφού οι …επισπεύδοντες τον «Καλλικράτη» δεν πολυενδιαφερόντουσαν αν υπάρχουν οι υποδομές.
Σίγουρα, υπάρχουν ορισμένοι που τιμούν τις ψήφους. Δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί, που είτε ασκούν διοίκηση, είτε αντιπολίτευση, είναι αυτοί …που είναι, αλλά εμείς δεν το είχαμε προσέξει ή απλά τα προαναφερθέντα κριτήρια υπερίσχυσαν αυτών που πραγματικά θα έπρεπε να λαμβάνονται υπόψη και να μας εκπροσωπούν οι ικανοί και όχι οι …επαγγελματίες πολιτικοί (είτε είναι ήδη, είτε θέλουν να γίνουν).
Η μη αναφορά ονομάτων οφείλεται στο ότι οι «δήθεν» είναι τόσοι πολλοί που ο καθένας από εμάς, αν πραγματικά θέλει να κάνει την αυτοκριτική του, μπορεί να «διαβάσει» τα ονόματα ενθυμούμενος ποιους επέλεξε…
Αντώνης Οραήλογλου
