Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην Κερατέα, χθες στο Γραμματικό και πάει λέγοντας, δεν συμβαίνουν σε καμιά χώρα του κόσμου. Και αποτελούν την επιτομή της ανικανότητας για ένα πολιτικό σύστημα που επί δεκαετίες αδυνατεί να διαχειριστεί ακόμη και τα σκουπίδια της χώρας που υποδύεται ότι κυβερνά.
Επιτομή του πελατειακού κράτους, των πολιτευτικών υποσχέσεων, της αδυναμίας εφαρμογής των νόμων, της έλλειψης πειθούς και πραγματικής (όχι ρουσφετολογικής) επικοινωνίας με τον λαό.
Και πάνω απ’ όλα αποτελεί την επιτομή της αναξιοπιστίας, της έλλειψης εμπιστοσύνης απέναντι στο πολιτικό σύστημα.
«Δεν σας πιστεύουμε», είναι η απάντηση που δίνουν οι κάτοικοι της Κερατέας, κάθε φορά που οι «αρμόδιοι» προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο πως θα ακολουθηθούν όλα τα διεθνή πρότυπα, αντάξια μιας «Δανίας του Νότου», που σύμφωνα με τις προεκλογικές εξαγγελίες και το περίφημο «πρόγραμμα των πρώτων εκατό ημερών», έπρεπε ήδη να αποτελεί πραγματικότητα.
Σ’ όλον τον κόσμο, οι πόλεις που φιλοξενούν άψογους χώρους υγειονομικής ταφής βγαίνουν κερδισμένες. Ναι, αλλά πού και σε ποιους να το πεις αυτό; Σε Έλληνες που έχουν νιώσει στο πετσί τους πως ό, τι και να γίνει κερδισμένοι δεν θα βγουν ποτέ;
Σ’ όλον τον κόσμο, οι πόλεις ερίζουν για το ποια θα εξασφαλίσει ΧΥΤΑ, ΧΥΤΥ, όπως θέλετε πέστε το επιτέλους, στην περιοχή τους. Ακόμη και διαδηλώσεις οργανώνονται – τεράστια η απόσταση από τις πολεμικές συγκρούσεις στην Κερατέα – γιατί γνωρίζουν πως τέτοιοι χώροι στον πολιτισμένο κόσμο μετατρέπονται σε οάσεις πράσινου.
Ξέρουν, όμως, πως αυτό που έλαβαν ως υπόσχεση θα γίνει. Εδώ δεν πιστεύει κανείς τίποτε – και σωστά.
Οπότε, υπεισέρχονται και άλλα θέματα. Αυτή η άθλια διαχείριση των «ελληνικών σκουπιδιών», με τις παράνομες χωματερές, κοστίζει ετησίως περί τα 2 δις ευρώ. Πολλά χρήματα, ικανά για να αναπτυχθεί γύρω τους κύκλωμα βρωμερής αδιαφάνειας. Αντίθετα, η υγειονομική ταφή ενός τόνου σκουπιδιών σε νόμιμο ΧΥΤΑ κοστίζει μόνο 30 ευρώ.
Πέρασαν χρόνια για να καταλάβουμε όλοι πως οι σκουπιδότοποι αποτελούν εστία μολύνσεων, δημιουργούν δηλητήρια που περνάνε στην διατροφική αλυσίδα και τα τρώμε και στην ατμόσφαιρα και τα εισπνέουμε, ενώ προκαλούν πυρκαγιές λόγω των αυταναφλέξεων – θυμηθείτε τι έγινε το καλοκαίρι του 2009 με την πυρκαγιά που ξεκίνησε από την σκουπιδο-χαράδρα του Γραμματικού.
Πέρασαν χρόνια για να συνειδητοποιήσουμε – όχι ακόμη όλοι – πως εξαιτίας των χωματερών, διάσπαρτων σε όλη την Ελλάδα, εισπνέουμε διοξείδιο του άνθρακα. Πως τα τρόφιμα που παράγονται στις γύρω περιοχές είναι γεμάτα διοξίνες. Και δεν ξέρω ακόμη αν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι, μετά το κλείσιμο μιας χωματερής, το έδαφος παραμένει μολυσμένο για 25 χρόνια.
Πρόκειται για ένα έγκλημα εις βάρος του περιβάλλοντος και της υγείας μας. Το ίδιο μεγάλο και ασυγχώρητο είναι το έγκλημα εις βάρος της εμπιστοσύνης μας.
Μέχρι πρόσφατα, ο κόσμος θεωρούσε φυσιολογικό να βλέπει να μεταφέρονται τα σκουπίδια του με φορτηγά σε διάφορους ανοιχτούς χώρους και να μένουν εκεί, χωρίς επεξεργασία, με αποτέλεσμα να μολύνεται το υπέδαφος και η ατμόσφαιρα.
Πολιτικοί της κεντρικής και περιφερειακής σκηνής έκρυβαν τα σκουπίδια όπου έβρισκαν, τα εξαφάνιζαν, και μάλιστα με πολύ μεγάλο κόστος.
Έχουν ξοδευτεί δισεκατομμύρια (δραχμές, ευρώ, ό, τι κι’ αν διαλέξετε μέσα θα πέσετε) για να διαφημιστούν άχρηστες πολιτικές και πολιτικοί, πρωτοβουλίες που στο τέλος αποδείχθηκαν βλαβερές, προεκλογικές εκστρατείες,διαγωνισμοί των οποίων οι προκηρύξεις ήσαν τελικά φωτογραφικές, κομματικά προγράμματα, εκπομπές με παράλληλους μονόλογους και κάθε είδους αθλιότητες.
Έχουν δαπανηθεί άπειρες εργατοώρες για να κουβεντιάζουν, πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση, οι εκπρόσωποι των κομμάτων σχετικά με το πώς θα κατανεμηθεί ο τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός χρόνος προβολής όλων αυτών των «προγραμμάτων» που μας οδήγησαν στην καταστροφή.
Πότε είδαμε να πληρώνει το κράτος έστω και ένα ευρώ για να εξασφαλίσει την συναίνεση της κοινής μέσα από την προβολή της ολέθριας αλήθειας για τις χωματερές;
Πότε είδαμε στις τηλεοράσεις μας σποτάκια για τις διοξίνες και τις πυρκαγιές;
Πότε δείξαμε με εικόνα στον κόσμο πώς ξεσπάει μια πυρκαγιά μέσα σε έναν σκουπιδότοπο; Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, μόνο το 2008 πεντακόσιες πυρκαγιές ξέσπασαν από χωματερές. Μια χωματερή στάθηκε η αιτία για την καταστροφή, τον Αύγουστο του 2010, του περίφημου φοινικοδάσους και του βιότοπου της Πρέβελης, στην Κρήτη.
Πότε είδαμε την εικόνα ενός παιδιού που τρώει το φρούτο του σε συνδυασμό με την εικόνα μεταφοράς των δηλητηρίων από το δένδρο ως την λαϊκή και το σπίτι της μέσης ελληνικής οικογένειας;
Πότε χρησιμοποιήθηκαν όλοι εκείνοι οι περίτεχνοι ψηφιακοί τρόποι υποκλοπής ψήφων και χρημάτων για να προβληθεί όχι ένα κόμμα, ούτε ένα προϊόν, αλλά η εικόνα μιας ταλαιπωρημένης γης, που επί 25 χρόνια πασχίζει να απαλλαγεί από τα δηλητήρια;
Πώς είπατε; Μα αυτό είναι πραγματική ενημέρωση, δεν είναι προπαγάνδα; Και επομένως είναι άχρηστη για τους σκοπούς τους; Πιθανόν. Αλλά ας υποστούν τώρα τις συνέπειες της πλήρους αδιαφορίας τους.
Πώς είπατε; Μα τώρα φθάσαμε στο αμήν, η υπόθεση πρέπει να τελειώσει, είμαστε στο Μνημόνιο, δεν αντέχουμε να πληρώνουμε ημερήσια πρόστιμα; Σωστά. Αλλά ούτε και αυτό το επιχείρημα αποδίδει, καθώς ούτε στο Μνημόνιο επρόκειτο να μπούμε – μέχρι την ώρα που μπήκαμε πλησίστιοι.
Αυτή τη στιγμή, το πρόβλημα είναι ακριβώς αυτό: Κανείς δεν πιστεύει οποιαδήποτε υπόσχεση. Δεν πιστεύουν οι κάτοικοι της Κερατέας ότι θα γίνουν Ρώμη, Παρίσι, Μαδρίτη, Βιέννη. Και έχουν τους λόγους τους. Είναι οι ίδιοι λόγοι για τους οποίους όλοι οι Έλληνες δεν ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΤΙΠΟΤΕ!
Και ούτε υπάρχει λόγος να πιστέψουν οτιδήποτε. Ελλάδα και Νορβηγία ξεκίνησαν μαζί, το 1990, το πρόγραμμα διαχείρισης απορριμμάτων και ανακύκλωσης. Μέσα σε 15 χρόνια η Νορβηγία – γιατί και «Νορβηγία του Νότου» θα γινόμασταν – κατόρθωσε να πετύχει τον στόχο σε ποσοστό της τάξης του 95%. Για την Ελλάδα, μην ρωτάτε καλύτερα. Είχαν σπουδαιότερες δουλειές οι αρμόδιοι.
Κοντεύει δεκαετία και ο νόμος δεν έχει εφαρμοστεί. Δέκα χρόνια μετά μάλιστα, η τεχνολογία έχει αλλάξει. Αλλά το πάνσοφο κράτος μας προσπαθεί να επιβάλει νόμο του 2003, ενώ στο μεταξύ έχουν αλλάξει ΟΛΟΙ οι άλλοι νόμοι!
Τον Ιούλιο του 2003 θεσμοθετήθηκε η τροπολογία για την χωροθέτηση Χώρων Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων με πρόβλεψη να τεθεί σε εφαρμογή έξι μήνες από την δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
Φυσικά, δεν έγινε τίποτε. Αντίθετα, αποκτήσαμε ένα σωρό νέες χωματερές. Χτυπούσαν καμπανάκια οι επιστήμονες: Οι διοξίνες από τις χωματερές βρίσκονται ως και δώδεκα φορές πάνω από τα επιτρεπτά όρια. Χτυπούσαν καμπάνες από την ΕΕ, με τις καταδικαστικές αποφάσεις να πέφτουν βροχή. Έχουμε καταδικαστεί ακόμη και για το γεγονός ότι οι ποτίστρες για τα ζώα βρίσκονται δίπλα στα σκουπίδια.
Αν δεν κάνω λάθος, το ΠΑΣΟΚ δεν κυβερνά για πρώτη φορά. Την προηγούμενη φορά έφυγε από την εξουσία αφήνοντας πίσω του 3.000 χωματερές, από τις οποίες οι μισές ανεξέλεγκτες και παράνομες. Οι χίλιες συνόρευαν με δάση, χωρίς αντιπυρικές ζώνες. Επρόκειτο δηλαδή για βραδυφλεγείς βόμβες.
Μία στις τέσσερις χαβούζες δημιουργήθηκε από το 2000 ως το 2004. Και αφού είχε εκδοθεί το πρώτο τελεσίγραφο της ΕΕ με προειδοποίηση για βαριά πρόστιμα. Μιλάμε για χωματερές που στο τέλος του 2004 εκτείνονταν σε 30.000 στρεμμάτα. Δηλαδή έχει μολυνθεί όλη η χώρα – και, όπως είπαμε χρειάζονται 25 χρόνια για να καθαρίσει.
Τώρα, μας λένε πως έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Όχι για την υγεία μας, αλλά επειδή δεν μπορούμε να πληρώνουμε πρόστιμα. Αλλά όταν δεν έχεις πείσει τον λαό ότι πρέπει να προφυλαχθεί η δημόσια υγεία, πώς θα τον πείσεις για την ανάγκη να προφυλαχθεί το κρατικό (δηλαδή το δικό του) χρήμα;
Όταν επί χρόνια πολιτεύεσαι βουτηγμένος στα σκουπίδια και κυβερνάς από τις χωματερές, ποιος θα πιστέψει πως έχεις… ανανήψει;
Τον Νοέμβριο του 2008, εκπρόσωποι της Κομισιόν έκαναν ελέγχους και διαπίστωσαν πως εκατοντάδες χωματερές είχαν αποκατασταθεί. Έφυγαν, απειλώντας ξανά πως το πρόστιμο για κάθε ημέρα λειτουργίας κάθε παράνομης χωματερής, μετά την 1η Ιανουαρίου 2009, είναι 34.000 ευρώ.
Πήραμε παράταση και τον Απρίλιο του 2009 μας ξαναέστειλαν προειδοποιητική επιστολή, υπενθυμίζοντάς μας ότι είχαν μεν κλείσει 2.000 χωματερές, αλλά εξακολουθούσαν να λειτουργούν 316 παράνομοι σκουπιδότοποι, ενώ 429 βρίσκονταν σε στάδιο αποκατάστασης.
Για να γίνουν όλα αυτά, πρέπει να βρεθεί σύγχρονος τρόπος επεξεργασίας των σκουπιδιών. Αλλά, όπως φαίνεται, τώρα πια είναι αργά. Αν δεν βρέθηκε λύση τόσα χρόνια, για ποιο λόγο να πεισθούν οι κάτοικοι της Κερατέας ότι θα βρεθεί τώρα; Το πιθανότερο είναι, σκέφτονται, πως θα μας πετάνε στο κεφάλι τα σκουπίδια των άλλων – αφού προηγουμένως θα έχουν φάει τις διοξίνες από τα δικά τους, «φιλεύοντάς» μας και εμάς μέσω των προϊόντων τους.
Συγγνώμη, αλλά ούτε για αυτά υπάρχει πολιτική ευθύνη; Δεν ντρέπεται κανείς για την μη εφαρμογή των νόμων;
Τον Φεβρουάριο του 2007, ο Βρετανός Εργατικός βουλευτής Αλαν Σίμπσον παραιτήθηκε από το αξίωμά του, διότι δεν ελήφθησαν αρκετά μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος. «Εγινα βουλευτής για ν’ αλλάξω τον κόσμο και όχι για να ζεσταίνω τα πίσω έδρανα της Βουλής», είπε. «Κατάλαβα πόσο λίγοι και φοβισμένοι είναι οι περισσότεροι άνθρωποι που εκλέγονται από τον λαό για να λύσουν τα προβλήματά του, ενώ στο τέλος λύνουν μόνο τα δικά τους»…
Σοφία Βούλτεψη
