Τις τελευταίες ημέρες έχει κολλήσει στο μυαλό μου ένα παλιό τραγούδι που αναφερόταν σε παλάτια που χτίζονται στην άμμο.
Όλα άρχισαν με το ταξίδι του κ. Παπανδρέου, τον περασμένο Ιούνιο στην Λιβύη και με την συνάντησή του με τον «αδελφό» Μουαμάρ Καντάφι. Θυμάμαι τα βίντεο που πρόβαλλε η τηλεόραση από την ιστορική, όπως χαρακτηρίστηκε, επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην σκηνή του Καντάφι, τις θερμές χειραψίες, τα αυτόγραφα και τους όρκους αιώνιας αγάπης και πίστης μεταξύ των δύο ανδρών. Τα φιλοκυβερνητικά Μ.Μ.Ε. με πομπώδεις τίτλους και εκτενείς αναφορές προεξοφλούσαν επενδύσεις ύψους 200 δις ευρώ, σε πολλούς τομείς. Επενδύσεις στην άμμο
Ενδεικτικώς αναφέρω την υποβρύχια σύνδεση Λιβύης- Ελλάδας με πόντιση οπτικών ινών στη Μεσόγειο, που θα διευκόλυνε τις τηλεπικοινωνίες. Την κατασκευή του έργου θα ανελάμβαναν εξ' ολοκλήρου Ελληνικές εταιρείες.
Σε μεταγενέστερο χρόνο θα δημιουργείτο η ενεργειακή σύνδεση Ελλάδας- Λιβύης με μεταφορά ηλιακής ενέργειας από τη Σαχάρα στην Ευρώπη, μέσω Κρήτης- Πελοποννήσου- Στερεάς Ελλάδας.
Σύνδεση με αγωγό φυσικού αερίου από Λιβύη σε Ευρώπη μέσω της χώρας μας. Επίσης η Λιβύη θα μετείχε στις αποκρατικοποιήσεις που σχεδίαζε η Ελληνική κυβέρνηση, κλπ, κλπ.
Και ξαφνικά την ευφορία και τις κωδωνοκρουσίες διεδέχθησαν τα τύμπανα του πολέμου. Ο «αδελφός» Μουαμάρ βρέθηκε για μια ακόμη φορά στο μάτι του κυκλώνα. Στις 21 Δεκεμβρίου του 1998 το αεροσκάφος της ΡΑΝ-ΑΜ που εκτελούσε την πτήση 103 από το Λονδίνο στη Νέα Υόρκη, κατέπεσε στην πόλη Λόκερμπυ της νοτίου Σκωτίας ύστερα από έκρηξη βόμβας, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν και οι 259 επιβάτες του, αλλά και 11 κάτοικοι της πόλεως. Οι έρευνες απεκάλυψαν ως ένοχο τον Λίβυο Ἀµπντελµπασέντ ἀλ Μεγκράχι, ο οποίος ήταν πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών της Λιβύης. Στην δίκη που έγινε απεκαλύφθη ότι ο Καντάφι έδωσε την εντολή για το τρομοκρατικό χτύπημα και Αλ Μεγκράχι καταδικάστηκε σε ισόβια. Πριν λίγα χρόνια ο λίβυος τρομοκράτης απελευθερώθηκε γιά λόγους υγείας καί επέστρεψε στή χώρα του, όπου έτυχε υποδοχής ήρωος, ενώ στο αεροδρόμιο βρισκόταν και ο Καντάφι για να τον προϋπαντήσει.
Πέρασαν χρόνια και καιροί και ο «αδελφός» Μουαμάρ έγινε αξιόπιστος συνομιλητής για την Ευρώπη και την Αμερική. Μέχρι πριν λίγες εβδομάδες. Τότε το σκηνικό άλλαξε ξαφνικά. Ο Καντάφι εμφανίστηκε πάλι ως ο καταπιεστής του λαού και ξέσπασαν στην Λιβύη ταραχές. Μέσα στο γενικευμένο κλίμα ταραχής που κυριαρχεί στις αραβικές χώρες, ο Καντάφι θέλησε να «σχίσει την γάτα» κατεβάζοντας τον στρατό στους δρόμους για να καταστείλει την εξέγερση.
Βομβαρδισμοί για καλό σκοπό…
Ευκαιρίας δοθείσης, το ΝΑΤΟ και η Γαλλία θυμήθηκαν ότι έχουν χρέος να προασπίζουν τις ανθρώπινες ζωές και την δημοκρατία και απεφάσισαν να επέμβουν δυναμικά. Από την περασμένη εβδομάδα, άρχισαν αεροπορικές επιδρομές και να βομβαρδίζουν τους βομβαρδιστές του Καντάφι. Πολλά είναι τα σενάρια για το τι θα συμβεί στην Λιβύη μετά το τέλος εποχής για τον συνταγματάρχη Καντάφι, αλλά πράγμα ένα είναι βέβαιο : η ελληνική εξωτερική πολιτική και ο ίδιος ο πρωθυπουργός υπέστησαν βαρύτατο πλήγμα στην αξιοπιστία τους. Από τους παροιμιώδους επιπολαιότητας εναγκαλισμούς και φιλοφρονήσεις στο τσαντίρι του «αδελφού» Μουαμάρ με τον στοχαστή πρωθυπουργό κ. Παπανδρέου, φθάσαμε σήμερα, εννέα μήνες αργότερα, στην συμμετοχή της Ελλάδος στην Νατοϊκή επιδρομή κατά της Λιβύης. Δυστυχώς, η πολιτική της κυβερνήσεως Παπανδρέου όπως στην οικονομία έτσι και στα εξωτερικά, ανακαλεί στην μνήμη μας για μια φορά ακόμη, τους στίχους του γνωστού τραγουδιού : είναι κακό να χτίζεις στην άμμο (της Λιβύης) παλάτια….
