σε μια μίνι ανασκόπηση για τις μεταρρυθμίσεις στην Ευρώπη, αφήνοντας αισιόδοξα μηνύματα τόσο για την επίτευξη των στόχων των ευρωπαϊκών χωρών όσο και για τη χώρα μας.
Η ελληνική περίπτωση παραλληλίζεται με την κινεζική, όπου το 1978 χρειάστηκαν σαρωτικές αλλαγές, μετά την χρεοκοπία του πολιτικοοικονομικού μοντέλου.
Ο συντάκτης του άρθρου τονίζει ότι οι διαμαρτυρίες που αντιμετωπίζει η ελληνική κυβέρνηση είναι αποτέλεσμα του ελέγχου σε πολλούς τομείς της οικονομίας για πρώτη φορά. Το δημοσίευμα κάνει παράλληλα αναφορά στο επενδυτικό fast track, τις αλλαγές στην εκπαίδευση, καθώς και στη "Διαύγεια", υπογραμμίζοντας ότι είναι σημαντικές σε μία "δυσλειτουργική" χώρα όπως η Ελλάδα όπου "οι μεταρρυθμίσεις προωθούνται γρήγορα".
"Όσο ξεχώρισε η Ελλάδα για τις πιο σκοτεινές της μέρες του παγκόσμιου χρέους, άλλο τόσο ξεχωρίζει για την ηλιαχτίδα που ξεπροβάλλει" αναφέρει ο συντάκτης, θεωρώντας τις αλλαγές που συντελούνται σε αυτή ως απαρχή μεταρρυθμίσεων σε υπερχρεωμένες χώρες.
Επισημαίνει, όμως, την επιτακτική ανάγκη προώθησης αναπτυξιακών πολιτικών αφού μόνο αυτές μπορούν να θέσουν τέλος στην κρίση χρέους στην Ευρώπη. Το κείμενο την εκτίμηση του διευθυντή του Κέντρου Ευρωπαϊκών Μεταρρυθμίσεων CharlesGrant πως ολόκληρη η ΕΕ βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο, το οποίο το 2020 θα αναγνωρίζεται ως σημείο καμπής για την απελευθέρωση της οικονομικής δυναμικής της Ευρώπης.
Παράλληλα, αναφέρει ότι κατά το παρελθόν, οι κρίσεις εμφανίστηκαν ως ευκαιρία ανάκαμψης των κοινωνιών, όπως η Κίνα και η Ινδία, ενώ η πρόσφατη ιστορία της Ευρώπης αποδεικνύει ότι οι ηγέτες της προχωρούν σε μεταρρυθμίσεις μόνο όταν βρεθούν με την πλάτη στον τοίχο. Ο έλληνας πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου προχωρά σε αλλαγές που δε θα ήταν δυνατόν να εφαρμοστούν σε άλλες εποχές. Η Ευρώπη μπορεί να είναι ακόμα στο μέσον της κρίσης χρέους, αλλά στις αδύναμες οικονομίες της όπως στην Ελλάδα, εμφανίζονται οι σπόροι της αναγέννησης, τονίζεται. |
