Ιανουάριος του 1993. Το ανατολικό μπλοκ έχει ήδη «πέσει» και η μία μετά την άλλη οι χώρες, που ήταν μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας, είχαν αρχίσει να διασπώνται. Αυτό συνέβη, εκείνο ακριβώς το μήνα, και με την Τσεχοσλοβακία: από τη μέχρι τότε ενιαία χώρα δημιουργήθηκαν οι δημοκρατίες της Τσεχίας και της Σλοβακίας.
Παρά την πολιτική τους διάσπαση, στον οικονομικό τομέα αποφάσισαν να διατηρήσουν κοινό νόμισμα: την τσεχοσλοβακική κορώνα. Από ό,τι φάνηκε όμως, ήταν –και αυτή– μια καθαρά πολιτική απόφαση. Δείτε γιατί:
Μπορεί σε πολιτικό επίπεδο τα πράγματα να τακτοποιήθηκαν, μόλις όμως η χώρα χωρίστηκε στα δύο, έγινε αμέσως εμφανές ποιος ήταν ο Γολιάθ και ποιος ο Δαυίδ στην οικονομία. Οι αριθμοί μιλούσαν από μόνοι τους:
- Η παραγωγικότητα της Σλοβακίας ήταν 8% χαμηλότερη και το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της 24% χαμηλότερο από τα αντίστοιχα της Τσεχίας. Οι μισθοί των Σλοβάκων όμως; Μόλις 2% χαμηλότεροι από αυτούς των Τσέχων.
- Στη Σλοβακία μεταφέρονταν ετησίως 25 δισεκατομμύρια κορώνες, δηλαδή 900 εκατομμύρια δολάρια.
- Η ανεργία στην Τσεχία ήταν στο 2,6% και στη Σλοβακία στο 10,6%.
- Το 93% των άμεσων ξένων επενδύσεων πήγαινε στην Τσεχία.
- Το εμπορικό πλεόνασμα της Τσεχίας σε σχέση με τη Σλοβακία διπλασιάστηκε σε ένα χρόνο, στα 16 δισεκατομμύρια κορώνες.
- Μέσα σε ένα μήνα, η Σλοβακία έχασε το 60% των ξένων συναλλαγματικών αποθεμάτων της.
Υπό αυτές τις συνθήκες και με την οικονομία της Σλοβακίας να καταρρέει και να μην μπορεί να αντέξει το σκληρό για αυτήν νόμισμα, στις 2 Φεβρουαρίου της ίδιας χρονιάς (1993) οι δύο χώρες συμφώνησαν από κοινού να δημιουργήσουν δύο ξεχωριστά νομίσματα έξι μέρες αργότερα, στις 8 Φεβρουαρίου! 13.000 εργάτες «σφράγισαν» τα χαρτονομίσματα μεγάλης αξίας, την ώρα που οι πολίτες ενθαρρύνονταν να διατηρούν το ελάχιστο δυνατό ποσό σε μετρητά.
Όλες οι συμφωνίες και τα συμβόλαια πριν από την 8η Φεβρουαρίου κλείδωσαν στην ισοτιμία Κορώνας/ECU της 5ης του ίδιου μήνα. Όσα πραγματοποιούνταν μετά τις 8 του μήνα, υπολογίζονταν σε ισοτιμία που καθοριζόταν καθημερινά, αλλά η πρόθεση ήταν να παραμείνει στο 1 προς 1.
Τότε άρχισαν οι πιέσεις για υποτίμηση του σλοβακικού νομίσματος. Την ώρα, που αυτό συζητούνταν επίσημα σε πολιτικό επίπεδο, οι εμπορικές τράπεζες υποτίμησαν de facto το νόμισμα της Σλοβακίας, αποτιμώντας το στα 80,15, στις 17 Φεβρουαρίου. Η οικονομική πραγματικότητα και η πίεση της αγοράς πήραν τον έλεγχο της πολιτικής ατζέντας.
17 χρόνια μετά, οι στρεβλώσεις της ελληνικής οικονομίας μέσα στη νομισματική ένωση της Ευρώπης θυμίζουν τις παθογένειες της σλοβάκικης οικονομίας, στη νομισματική ένωση με την Τσεχία.
17 χρόνια μετά, οι Σλοβάκοι ήταν αυτοί, που στύλωσαν τα πόδια, αρνούμενοι πεισματικά να συμμετάσχουν στο μηχανισμό στήριξης της Ελλάδας!
17 χρόνια μετά, στο άκουσμα ότι η έγκριση της επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. ευρώ απαιτεί το «ναι» από τα εθνικά κοινοβούλια, το μυαλό όλων πήγε αυτόματα στο τι θα αποφασίσει η Σλοβακία!
17 χρόνια μετά, ένα είναι σίγουρο: ότι οι όποιες αποφάσεις –σε αυτή την κρισιμότατη για την Ευρωζώνη συγκυρία– δεν θα επηρεάζονται από τα απωθημένα περιόδων, τα δεδομένα των οποίων δεν έχουν καμία σχέση με τα σημερινά, παρά τις όποιες φαινομενικές ομοιότητες.
